merhabalar sevgili günlüğüm..
içime atmış olduğum tohumların yeşerdiğini görmek beni çok sevindiriyor..mutluluğun içimde olduğunu geçte olsa bulabilmek sanırım buna etken.. wave
nereye gidersem gideyim mutlu olamıyordum..ama şimdi kendimi mutlu etmeyi istediğim zaman, bunu yapabiliyorum..yüz kaslarım gülmeye alışamadı bir türlü..ara sıra tebessümle bakardı elbette yaşama..ama şimdi içtenlikle gülmekle..gülmek için gülmenin farklarını anlayabiliyorum..önceden rutin işler peşinde koşarken yaşamış olduğum sıkıntılar beni hedefsizliğe zorlarken, şimdi yapacaklarıma zamansızlık çekiyorum..enerjim fazlalaştı..sanki herşeyi aynı anda yapmayı istiyorum..şuan buraya bunları yazarken bile,aklımdan bir sürü şeyler geçiyor..geçen haftaya nazaran bu haftam daha sakin,daha sessiz..kafamdaki sesleri artık daha net duyuyorum..erteleme alışkanlığıma karşı birşeyler yapmalıyım sanırım..yada yapacaklarımı sıralamalıyım..bilmiyorum ki.. o kadar çok şey var kii.nereden başlayacağımı bilmiyorum..eskiden daha kolaydı tabii..çünkü yapmak istediğim çok fazla birşey yoktu..şimdi farklı..ee bu kadar güzelliğin içinde insan gözlerini kapatıpta oturamıyor ki canım..geçmişimden ara ara sinyaller alıyorum..günlük olayların içinden de hortlak gibi çıkıyolar tabi..beni denediklerini biliyorum..tepkimi merak ediyorlar..ama ben artık eskisi gibi değilim..evet üzülüyorum,ama uzatmıyorum saatlerimi yemiyorum..nedenlerini bulmaya araştırmaya devam ediyorum...tek şikayetim kalbimdeki hızlı çarpıntı..olay anında kalbimdeki bu ritm artışına engel olamıyorum..çok uzun sürmesede beni rahatsız ediyor..bunu en çokta eskiden etkilendiğim bir olayın benzerinin ya da hatırlatıcı etkenlerin karşıma çıktığı anda yaşıyor olmam..daha öncekilerin üstesinden nasıl gelebilmişsem..bunun da üstesinden gelebileceğimi biliyorum..telkinleri 1 aydır dinliyorum..belki komık gelecek ama ben hala ego,kendine güven,suçluluk duygularını dinliyorum..bunların belleğime iyice oturmasını istiyorum belkide diğerlerine henüz hazır değilim..bilmiyorum..ama iç sesim bana sadece bunlara devam et diyor..diğerleri için daha vakit var diyor..bende ona güveniyorum..belki yavaş ama anlar adımlarla gitmekte çok hoşuma gidiyor..aceleci biri olmama rağmen..bu konularda acaba neden bu kadar toleranslıyım?..baya bilmediğim şeyde varmış bu arada..
herşeyi biliyorum demekten daha iyidir değil mi..bilenler soru sormazlar..oysa bana kalsa bildiklerimi bile yeniden sorucam..kafamda her cevapla yeni sorular oluşuyor..tıpkı küçük bir çocuğun <anne bu ne?>diye sorması gibi..cevap verirsin ama ardından çocuk verdiğin cevabın içeriğini sorar..her verdiğin yanıtta çocuk bir soru daha sorar..iyice kavradığında susar..ama kafasında soracağı öğreneceği daha çok soru vardır..bizler sorulan sorular karşısında bazen sıkılır kaçamak yanıtlar veririz ama bizim sorduğumuz sorulara evren her zaman yanıt verir ve hiç sıkılmadan..ne sorarsak soralım..
bu günlük bu kadaaar, günlüğümsü gülümsemem..işlerim var..yine görüşeceğiz..kendimi çooookk seviyorum...tabi sizleri dee
