Beni saran gecenin içinden mezar kadar kara,baştan başa
Şükrederim hangi Tanrilar verdiyse bana,fethedilmez ruhumu...
Ne ürktüm,ne bağırdım şartların pençesine düştüğüm anda bile,
kaderin sopasiyla kanadıda başim
Yinede boyun eğmedim...
Öfke ve gözyaşi dolu bu yerin otesinde,
beklemiyor başka hiçbirşey gölgelerin dehşetinden...
Yinede korkmaz bir halde,
buluyor ve bulacak beni yılların yılgınlığı ve tehtidi
kapı ne kadar dar olsa da,
cezalarım ne kadar ağır olsa da
KADERİMİN EFENDİSİDE BENİM,RUHUMUN KAPTANI DA!
William Ernest Henley