[perilice58]

YÜREĞİMDEKİ UMUT

Kaç defa değişimi yazdım hayatımda , kaç defa yarım kaldı hayatım inanki sayısını ben bile unuttum. Kararsızlıklarım , gelip gitmelerim , umutlarım kaç defa kendini bana gözterdi inanki bilmiyorum...

Değişen ne oldu ne bitti ne başladı ... Giden sadece yıllara oldu... Her sabah güne yeniden doğacağım diye kaç defa gülümseyerek kalktım her seferinde gece olunca hüzünler üzerime çöktü...

Yıllarca değişim değişim dedim farkında olmadan yıllarca hep yanlış yerden başladım... Oysaki ben içimdeki beni seviyordum onu değiştirmek değilde tam tersine geliştirmek olmalıydı....

Peki dibe vurmak nedemek ti ?
Benim için ne anlam taşıyordu ?
Bunların cevabını dahi bilmiyordum....

Hep bir başkası oldum , hep mutlu göründüm . Yüzümde bir gülüş yüreğim ise paramparçaydı...
Bu kadermiydi ?
Neydi peki ?
Tek gerçek yanlızlığımda dökülen gözyaşları idi...
İşte gene o yanlız gecelerden biri .... Elimde kalemim defterim , gözlerimde yaş , yüreğimde herşeye rağmen bir umut vardı...
Neye karşı geliyordum ?
Hayata mı ?
Oysaki ben hayata karşı değil tam tersine yanında içinde olmak istemiştim....
Yüzümde gerçek bir gülüşle...
Gözlerimde sevinç gözyaşları ile ...
Yüreğimde mutluluk şarkıları ile ...
Kucağımda bahar çiçekleri ile ...
Hayatla kucaklaşmak , yanında ve içinde olmak istemiştim....
Beni hayattan bu kadar uzak tutan neydi de ben bunlardan uzakta odamın bir köşesinde elimde kalem defter , gözlerimde yaş fakat bu gözlerimdeki yaş hüzün gözyaşıydı , yüreğimde de çığlıklar içindeydi...
Beni burada tutan neydi...
Yüreğimdeki çığlıklar dinmek bilmiyordu . Öyle bir şey ki halen umut vardı ... Oysa ki benim gücüm kalmamıştı . Kimi zaman bana bakarak ışıldayan bir çift göz aradım . benim için atacak bir kalp bana sevgisini verecek bir yürek aradım ... Bir baktım buldum aşkı derken o aşkın bana ait olmadığını hissettim...
Şimdi ise anlamsız bir umutla elimde kalemim defterim , gözümde hüzün gözyaşları ile odamın bir köşesinde yazar oldum...
Niçin burdayım ;
Hani beim hayelerim ?
Nerde benim aşkım ?
Ne oldu hayatım ?
Ne mi oldu ben burda odamda elimde kalemim defterim , Gözümde hüzün göz yaşları , Yüreğimde umutla birinin benim elimi tutup çıkarmasını beklerken onlarda sıkılıp gittiler artık...
Gerçekten gittiler mi ?
Beni burda mı bıraktılar ?
Yüreğimdeki umut halen çığlık atıyordu. Belki bu sefer yüreğimin beni götürdüğü yere gitmeliydim . Sadece elimde yüreğimin çığlıkları kalmıştı...
Belki son derken yepyeni bir hayata yelken açarım ...
Kim bilir beni bırakıp gitti dediğim hayellerim , aşkım , hayatım beni oralarda bir yerde bekliyordu . Onlara yetişip kucaklaşma zamanın geldi . Bu yürüyüş arkama bir daha dönmemek üzere olmalı ki bir daha hayatım için , aşkım için umutlarım için yürüye bilmek için yüreğimde umudumda olmaya bilir. Bu benim için son yürüyüş olacak kimse elimi tutup beni çıkartmadan kendimin umudu gücü ile yürüyüşümün son yürüyüşü olacak...
Yeni bir hayat , yeni bir ben dediğim an yüreğim zafer çığlıkları atacak..
Bu son yürüyüşümde içimdeki umudumla sevgimle hayellerimle tekrar hayata hoşgeldin şulecim.

SEVGİLER
23.01.2009