sabahki soğukkanlılığımdan eser yok. yine sinirlendim ve bağırdım. hatta hatta karşımdakini sinir etmek için elimden geleni yaptım. çok kötüydü. yaparken farkettim içimden bir şey yapma arkanı dön ve odana git dedi. diğeri devam et haklısın sen dedi ve ben devam etmeyi seçtim...
biliyordum çok erken daha değişmek için.. bu kadar kolay olamaz olmamalı... başım ağrıdı. sanki her şey benim istediğim gibi olmak zorunda. daha yemek bile yemedim. midem kazınıyor. yatağımın içine girdim ve çıkmak istemiyorum. yemek yemek de istemiyorum uyumak istiyorum. içimden bir ses yankılanıyor " kalkmalısın. bu yapıyı değiştirmelisin. çık evden at kendini dışarı gez, yemek ye bir yerde" öbürü "yat yerinde diyor. değişim o kadar kolay olmaz, bu dafacık yerinden kalkmasan kimse seni suçlayamaz! herkese oluyordur bu yat yat sen!"
