Hepinize çok çok teşekkür ederim.
Yorumlarınız ve ilginizle çok mutlu ettiniz. .Yüreklenirdiniz..
Yüzleşmek istemediğimden yazamaktan kaçıyordum. Bir deneme daha yapmıştım yakın geçmişte..yazmaya çalışmıştım neler hissettiğimi anlatan. .. Onu da taze bunalımlar olduğu için günlüğe eklemek istedim:
“Geçmişin hesaplaşması ya da geleceğin endişesi olmadan yürümek istiyorum. Ama artık hiçbir gemi taşıyamaz beni biliyorum. VERİLEMEYEN KARARLARIN ORTASINDA SIKIŞTIM, o kararların ne olması gerektiği hakkında düşünmeye bile korkuldu. Kaçış bundandı. Kendimizin ne olduğunu anlamaya çalışarak geçirdiğimiz yıllar oluyor sadece bir gün hesap soran gözlerle bize bakan. Kırgınlığın ve öfkenin tanımı hiç bu kadar yakın olmamıştı. Batmış şehirler gibi onarılmayacak olan bir yürekten geriye önce kırılmışlığım sonra kızgınlığım kaldı. Yokmuş gibi davranıp yokmuş gibi yaşamak, Bahçenin içinde sadece kendin, çiçeklerin. Geçmişi yaşayan her bir parçanla birlikte söküp atmak içindekileri. Ve atılan her parçayla birlikte küçük de olsa bir boşluk kalacağını bilerek yapmak bunu. Hep bir şeyleri ertelemeye mecbur kalmanın bıkkınlığı ise yerleşir gecelere. Belki de hiçbir şey gerçek anlamda bir savaşı göze almaya değmiyordur. “
Dün gece uykuda dinlemedim telkinleri. Aslında uykuda daha çok etki edeceğini düşünsem de ara verdim. Ve dün gece daha az uyudum. Benim için büyük başarıdır. Bir süre gündüz dinleyeyip sonra tekrar geceye dönerek test etmek istiyorum.
Bir ay sonra neler yazacağımı ben de çok merak ediyorum.
Gerçekten de benzer duygulardan gelindiğinde, bu duygular paylaşıldığında acılar hafifliyormuş. Tekrar teşekkürler.
Diliyorum her yeni günle karanlık gecelerin şafağı aydınlanır yüreklerimizde… |