[defduru]

Valla bir açıldım pir açıldım. İçimden sürekli yazmak geliyor. Yargılanmıyacağımı biliyorum ya burada rahatım.
Ben geçmişe bakınca hatalarımı görüyor ve onlardan dersler çıkarmaya çalışıyorum. Ama bazen farkına varmadan aynı hatayı tekrar yapıyorum. Doğumdan sonra büyük bir çöküş dönemi yaşadım. Ben anneliğin ağır yükü altında ezildim. İki tane bebek ve sizin sorumluluğunuzda ne yapacağımı nasıl davranacağımı bir türlü bilemedim. Onları ben istemiştim ve en iyi şekilde onları büyütecektim. Fakat yine eşimi ve kendimi ikinci plana iterek. Ama bunun farkına ancak 17-18 ay sonra gelebildim. Doğumdan sonrasına dönüp baktığımda kendimle ilgili eşimle ilgili hiçbir paylaşım yok. Ki biz hep yanyana yürümeye çalışmıştık. Her halde bu benim zaafımdı büyük olaylarda kendimi ve eşimi ikinci plana atmak.
Ben kendi kendime herşey yolunda derken aslında hiçbirşey yolunda değilmiş. Kocaman bir tokatla kendime geldim. Şöyle silkinip kendime gelme zamanım gelmişte geçiyordu bile. Oturup eşimle konuştuk geçen zamanda bilerek yada bilmeden yaptığımız herşey için birbirimizden özür diledik.
Fakat bende büyük bir boşluk olmuştu. Koca bir yılım hiç yaşamamıştım. Sadece bebeklerin bakımıyla ilgilenmiş kendime yada eşime hiç birşey katmamıştım. Ben bu geçen zamanı nasıl telafi edeceğimi bir türlü bulamadım. Herşey olması gibi olmuştu belki. Başka türlü olamasıda beklenemezdi diyerek kendimi teselli etmeye çalışıyorum.
Biz şimdi aramızdaki sorunları çözdük. Sadece yanyana elele durmaya devam ediyoruz. Çünkü birbirimizi seviyoruz. Ama ben hala bunlarla ilgili kendimi affetmiş değilim. Birde aramızda kalsın eşime söyleyemediğim ve fena halde takılmış olduğum bir durum var .Gurur yapıp kendisine söylemeye cesaret edemiyorum. Neyse çok özele girmeyeyim ..........
yaaa yazmak hakketten iyi geldi. Rahatladığımı hissediyorum...........