merhabalar defdurucum..sanırım senin günlüğünü gözden kaçırmışım..aslında itiraf etmem gerekirse bir çok arkadaşımızın günlüklerini takip ediyorum..genelde yazmıyorum..ya karma veriyorum ya da teşekkür ediyorum paylaşımları için..ancak yazmanın ne derece önem taşıdığını kendi günlüğüme yazan arkadaşların yazılarını okudukça anladım sanırım..neden mi?günlüğüme yazdıklarımın bir başkası tarafından okunduğunu görmek beni mutlu ediyormuş,bunu fark ettim..üstelik bana yazarak cevap vermeleri enerjime enerji katıyormuş..bu yüzden elimden geldiğince tüm günlüklere yetişebildiğim kadarıyla yazmaya karar verdim..eminim herkez günlüğüne birilerinin bir şeyler yazmasından mutlu oluyordur..benimde katkım olsun güzel günlere...
defdurucum,hepimizin hayatında yaşanmış o kadar çok olumsuzluklar var ki..hiç birimiz mükemmel hayatı yaşamışlardan değiliz..ancak yaşamanın da imkansız olmadığının farkına varmış insanlarız..burayı tanımadan önce başlamıştı bende ki bir takım değişiklikler..hayatımı değiştirmeyi istiyordum fakat bunu nasıl ve nereden başlayarak yapabileceğimi bilmiyordum..arayışlarım beni buraya getirdi..ve hiç soru sormadan kabul ettim..değişime açtım kendimi..biliyordum ki,istemiştim ve isteyişim sonucu buradaydım..bunun bir anlamı olmalıydı..o günden sonra hemen hemen her gün kendimi burada buldum..telkinleri dinlediğim ilk andan itibaren,sanki buradaki herkezi daha önceden tanıyormuşcasına hiç yabancılık çekmeden paylaşımlarımı yazdım..oysa ben kolay paylaşan biri değilimdir..sorunlarımı yansıtmaktan çekinen,iç halimi saklayan,etrafıma benim hiç sorunum yok buyrun sizinkileri çözelim diyen bir halim vardı..belkide bu yüzden kendimi unuttum..daha doğrusu unutmuşum...meleklerim beni onurlandırdıktan sonraysa,hayatımı tamamen onlara adadım..kendimi eve kapattım..eşimi ihmal etmedim ama onlara yeteyim derken kendi isteklerimi unuttum..ve bu zamanla beni mutsuz bir insan yaptı..insanları seven ben..insanlardan kaçan ben oldum..nasılsa güvenilecek insan yoktu dünya da bir tek ben vardım güvenilecek olan..ancak kendimle de kopukluklarım vardı..bende hayır demesini bilmeyenlerdendim..çok kırıldığım için,kırmamaya özen gösterirdim insanları..fakat farkettim ki,herkezi aynı anda mutlu edeyim derken,kendimi mutsuz etmeyi başarmışım..
burada olmak bana çok şeyler kattı..içimde zaten var olan sevgiyi ortaya çıkarrttı..kendime güvenim arttı..düşüncelerimi rahatlıkla paylaşabiliyorum..burada özgürlüğümü yaşıyorum..ve bu hayatıma da yansıdı..zeka mı fark ettim..becerilerimin farkına vardım..hatalarımı gördüm..(kaldı ki aslında hata diye bir şey yok bana göre)insanlara karıştım..sevildiğimin farkına vardım..sevdiğimi söylemeye başladım..düşüncelerimi ayırt etmeye başladım..kendimle konuşmaya başladım..o kadar çok ki..hangisini yazayım..sanki bir sihirli değnek başıma dokundu ve ben uyandım..bazılarına bunlar abartı gibi gelebilir..ama unutmamaız gereken bir şeyler var diye düşünüyorum..evrende olmayan bir şeyi,bizlerin yaratma imkanı yok..bizler var olanı kullanıyoruz..sanırım anlaşılmayan nokta bu..enerji var ve biz kullanıyoruz..belleğimizin konumu belli,öğrenmeye her daim açık bunun için telkinleri kullanabiliyoruz..değişmek mümkün,bunun için değişebiliyoruz..öyle donanımla yaratılmışız ki,biz ve yaratılan herşey..bu yüzden başarısızlık diye birşey yok..hayatta herşey mümkün yani..ve bizler bunun farkına varmanın keyfini burada yaşıyoruz..kolay mı tüm bunları değiştirmek?zor diye birşey yok ki..kolayı olsun..ancak bize zorluklar öğretilmiş..insanları anlamak zordur,hayatta yaşamak zordur,zenginlik zordur,başarı zordur,değişim zordur,zeka zordur,o zor bu zor şu zor...herşey zor..iyide bunları yapanlar nasıl yapmışlar?birşey zorsa o halde herkeze zordur..ama bakıyoruz ki bazılarına göre çok kolay...o halde zoru yapan bizim kendimizden başkası değil..belkide bunları öğrenmek kavrayabilmek için zamana ihtiyacımız var..ben bu döneme arınma dönemi diyorum..ve herkez kendi arınma dönemini yaşıyor..gerek geçmişyle yüzleşerek..gerekse kendisiyle harp ederek..harp ederek derken,kendine kızıp bağırmaktan bahsetmiyorum tabi..değişimin içinde olanlar ne demek istediğimi nasılsa anladılar..yaptığımız herşey bizim kendimizi tanımamız için olması gerekenlerdi..önemli olan farkında olmak..ne güzel ki hayatının farkına varmışsın..ve güzel yol kat ediyorsun..bunları bizlerle paylaşman bunun en güzel örneği..artık çekinmiyorsun..ben buyum,neysem oyum diyorsun..buda senin artık değişim içinde olduğunu gösterir..çünki çabalıyorsun..hayatın da herşeyin istediğin gibi olmasını diliyorum canım..buna herkez gibi senle layıksın..mutluluk hak edilmez,alınır..senin olan birşeyi hak etmeyi bekleme..ALLL..sevgi ve saygılarımla..
