[semkur]

Ben geldim sana gelirken günlük eli boş gelmek istemedim. Bak neler yaptım ilk önce kitaplarımdan Dört Anlaşmayı bitirdim. Gerçekten çok severek okudum. Bazende içimdeki ses kızdı söylemesi ve yazması kolay dedi kitabın yazarı Miguele.. Haklı tamam o kadar çok şey öğretiliyorki bize büyürken ve büyüdükten sonra insan olmamız için birtek şey öğretilmiyor kendimiz olmak. Şimdi diyorum hem kendimi bu yanlıştan kurtarayım, hemde ben çocuğumu yetiştirirken aynı yanlışı yapmayayım. İç sesim devrede yap yap diyor yapda gör. Dış dünya bu kadar kurallarla yaşarken sen ona kendi olmayı öğretde gör... Bu eğitim sistemi, bu düzen v.s. sıralıyor.. İşte bu noktada gerçekten insanlığın ilk yaşamlarına dönmek istiyorum. Sadece kendileri oldukları zamana. Ne kariyer, ne etiket, ne para bunların değerlerinin olmadğı zamana. Ben kendim olmayı öğrenirken ona ve tüm çocuklarımıza bu eğitim sisteminde çocuk bile olmadan sınav diyoruz. İşte günlük buda içimi acıttı bu kitabı okurken..
Diğer iki kitabımı bitiremedim çünkü onlarda alıştırma yapmamı istiyor. Bende Alıştırmalara geliyorum dur bakalım önce alıştırmaları yap öyle diğer bölüme geç diyorum diyorummmmm ve orda sayıyorum. Belkide bir çok şeyi aynı anda yapmak isteyip hiç bir sey yapamıyorum. Mükemmellikle iligili bir söz okumuştum. Mükemmellik=Tembellik gibi evet bunu kendimde deneyimlemiş bulunuyorum.
Bende şöyle bir karar aldım bu gün. Sevgili shamanic’in Tezahür Ettirmenin Kaybolan Sırrıları bölümünü tekrar okudum. Ordaki ilk iki dersi yapmaya başladım.
Niyetlerimi belirledim, onlara uygun olumlamalarımı hazırladım.
Sabah ve akşam olmak üzere bu gün yazmaya başladım. Birde şükür defteri yaptım. Onada aklıma her geldikçe yazıyorum bu hayatta baba verilenler için şükrediyorum.
Bolluk ve bereket meditasyonunu her akşam düzenli yapıyorum. Ama bir iki gündür sonuna doğru uyuya kalıyorum.
Kişisel biyografim konusunda hala direniyorum. Nedenini anlamış değilim. Belki bu olumlamalardan sonra bir başlangıç yapabilirim.
Bu arada bendeki bir gelişmede şu oldu. Eğer birine bir tavır göstereceksem aklıma hemen şu geliyor “yaptığı davranış onun sorunu”. Ve gülüyorum kendi kendime o zaman kızmaya gerek yok ki diyorum. Böylece verdiğim cevap daha yumşak oluyor. Eskiden olsa sert olurdu.
Birde hayır diyemediğim bazı şeyler vardı. Bu gün onunla ilgilide bir deneyim yaşadım. Belki direk hayır yapamam diyemedim ama. Dolaylı bir şekilde kabul etmedim. Önceden böyle bir durumda sürekli bir içsel sıkıntı yaşar ve sonunda yapardım. Kullanıldığımı bile bile. Şimdide yaşadım ama kısa sürdü ve kendime doğru olanı yaptın dedim. Sen onun sorumluluğunu yüklendiğin sürece ne ona, ne kendine yardım etmiyorsun. Üstelik bunu yaparken bir arketipin gölgesinde yapıyorsun ki bu seni sonuç olarak huzurlu ve mutlu yapmıyor.
İşte böyle sevgili günlük.