[melekceylin]

Soluk soluğa kaldığımda hiç bilmediğim topraklarda,insanların yüzleri olmayan bir yerde buldum kendimi.Her yerde kan ,her yerde senin bedenin vardı.Bedenine dokunmaya çalıştıkça yüzleri olmayan insanlar engelliyordu beni,bana ait olmadığını söylüyorlardı.Biliyordum o kanlar o beden benimdi ,çırpındıkça tırnaklarını etlerime geçiriyorlardı canım acıyordu. Canım acıdıkça seninde canın acıyordu biliyorum. Canın acımasın diye sesimi çıkarmıyordum. Lime lime ediyorlardı etimi.Kanım kanına karışıyordu.





İçimden ılık ılık bir şeyler akıyor, üşüyordum. Gözlerim kapanıyor acıyı hissetmiyorum artık direniyorum ama olmuyor bi tanem gözlerim karanlıklara mahkum oluyor . Hadi tut elimi gözlerim kapanıyor, içim çekiliyor.





Bedenimi yerlerde sürüklüyorlar son kez bakıyorsun gözlerime donuk, korkuyla, acıyla… Kanların bedenime bulaşıyor. Lime lime olan etlerime kanların doluyor. Saklıyorum seni içime, en derinime. Gözlerim kapanıyor bir tanem gözlerim kapanıyor. Gözlerim , gözlerin…





Bilmiyorum ne zaman sonra kendime geliyorum, karanlık bir oda dayım dışardan sesler geliyor. Ağlayanlar , bağıranlar, öfkelerini duvarlardan alanlar… Hepsi burada bu kapının ardında…





Bedenimi hissetmiyorum. Duyuyorum ama konuşamıyorum. Ne kadar zaman geçti bilmiyorum seni orda bıraktığımdan beri. Sanki şimdi kapıyı açıp gireceksin alnımdan öpeceksin. Bilirsin en çok alnımdan öpülmesini severim.





Sanki “Artık muanemiz bitti, ignelerimizi yaptırdık hadi gidelim” diyeceksin.Ne çok korkardım iğneden bilirsin. Her ay işkence gibi gelirdi o iğneleri yaptırmak. Şimdi ya şimdi yüregime saplıyorlar onları.








Kapıdaki sesler daha çok güçleniyor. Kapı açılıyor. Yüzlerini göremediğim insanlar doluşuyor odaya. Ağlayanlar ve güçlü bir gürültü var. Ağlamalarından, seslerinden tanıyorum onları. Beni ağlama duvarı yapıyorlar, bana kinlerini, öfkelerini kusuyorlar





Sesim çıkmıyor bi tanem avazım cıktıgı kadar bağırmak istiyorum, aglamak istiyorum. Siz yaptınız siz öldürdünüz demek istiyorum. Bin yıllık saçma inanclarınızla , öfkelerinizle siz öldürdünüz bizi demek istiyorum. Şimdi alın o sacma fikirlerinizi de gidin demek istiyorum . sesim cıkmıyor, bağıramıyorum.





İçimdeki bütün her şeyi kusmak istiyorum. Midem bulanıyor o gecedeki kanı düşündükçe içim kalkıyor. Karşımda yüzün duruyor benden başka kimse görmüyor seni o kadar temiz o kadar berrak ki yüzün o gece görmek için yüzündeki kanları sildiğim bu yüz değil sanki.





Gitme canım ne olur gitme korkma seni kimse görmüyor benden başka.





Oda da sesler yükseliyor. Gözlerim kapanıyor yine gözlerim ağırlaşıyor. Ne olur gitme kimse seni görmüyor kimse bizi ayıramıyacak gitme… Yüzün, gözlerim…





Derin bir sessizlik sonrası…..



Kendime şiir



Gittin ya Yedi Tepeli şehrimden

Ben kayboldum Beyoğlu sokaklarında

Dilencilerle konuştum,çalgıcılara eşlik ettim

Ne aradığımı bilmeden, dolaştım durdum

.......... gittim

Bir anda herkes sen oldu

Kaçtım ordan ,çıkmaz sokaklara girdim

Tinerci çocuklarla ağladım

Ateş yakıp oturduk etrafına

Hayat hikayelerimizi anlattık birbirimize

Onların gözlerinde acıyı,isyanı,çaresizliği gördüm

Hikayelerini anlatırken içlerine akıttığı gözyaşlarınıda..

Onlarda görmüşmüdür bendeki seni

Onları tanıdıkça kendimden utandım

Hayata karşı bu kadar zayıf oluşumdan

Sarıldım tinerci çocuklara ,ben ağladım

Onlar poşetlerine sarıldı

Ben ağladıkça onlar hayata tutundu

Sen gittin ya bu şehirden

Sen gittiğinden beri ben tinerci çocuğum

Elimde poşetim içinde senin kokun

Ateşin etrafına oturmuşum seni çekiyorum içime


melekceylin......