Herkese merhaba
Ben yaklaşık on gündür telkinleri dinliyorum. Burada bende kendimde olan değişimleri anlatmak istiyorum. İlk olarak ego ve suçlulukla başladım önerildiği gibi. Şimdi kendine güven de dinliyorum. Gün içinde çok uzun süreli dinleyemiyorum ama mümkün olduğunca çok dinlemeye çalışıyorum. Bir kaç gündür bazı günlükleri okuyorum, forumda geziniyorum. Bazı yazılarda kendimi gördüm sanki. Özellikle Atakan Bey'in eski haliyle ilgili anlattıkları çok yakın geldi bana. Mutlu olmak için birşeye ihtiyacım yok demesi mesela benimde ulaşmak istediğim nokta bu aslında. Son zamanlarda ilişkileri, insanları, kendimi o kadar çok sorguluyorum ki. Mutluluğu nerede bulacağım diye kendime o kadar yükleniyorum ki. Aslında bi taraftan da bazı günlükleri okuyunca şımarıklık yaptığımı düşünmeye başladım. Çok şükür çok kötü bi hayatım yok. Ama kendimi gerçekten yalnız hissediyorum. Sonuçta herkes yalnız aslında onu da biliyorum. Biraz umutsuz olduğum bi dönem sadece. Geçecek mutlaka.
Böyle biraz da olsa olumlu düşünmemde sanırım telkinlerin de etkisi oldu. Telkinleri dinlemeye başladıktan bikaç gün sonra uzun süredir devam eden ilişkim bitti. İlk günler iyiydim kendimi de telkin ediyodum sanırım. İyiyim, herşey iyi olacak diyodum hep içimden ve bunu hissederek söylüyodum. Kendimi daha iyi hissediyodum. Ama son bir iki gündür ne kadar telkin etmeye çalışsam da kendimi yeterli olmuyo yine sürekli içimden güzel şeyler tekrarlıyorum ama önceki gibi inanarak değil. Kendimi kandırıyomuşum gibi geliyo. Okuduğum kadarıyla bu dalgalanmalar çok kişide oluyomuş. Umarım sonu güzel olur.
Şimdi çok dağınık oluyo galiba yazdıklarım. Aslında dün akşam yazacaktım uzun uzun ama bi türlü foruma giremedim. Ertelemeden bi günlük de ben açıp en azından şimdi bi başlangıç yapayım istedim. Biraz paylaşmaya ihtiyacım var galiba. Umarım sizlerde beni aranıza kabul edersiniz. Hepinize sevgiler...