 Ynt: Ben küçük bir çoçuk iken..........
ben hiç çocuk olmadım.ama şimdi benim çocuğum var.ona takılıyorum belki eksiklerimi tamamlayabilirim diye...
aldığımız her oyuncağı beraber kırıp içine bakıyoruz bu nasıl çalışıyor diye sonrada tamire kalkıyoruz ben bilsemde eskisi gibi olmayacağını canım oğlum bilmiyor.
dağıtıyoruz tüm dolapları her yer oyuncaklarla doluşunca toplayalım dediğimde o hep yorgun olduğunu enerjisinin bittiğini söyleyip kaçmaya çalışsada bir öpücükle kandırıyorum onu bak enerjim sana geçti,inanıyor annesine ve yarım yamalakta olsa topluyor
çıkıyoruz parka o çamurda oynarken seyrediyorum girmeme gerek yok zira kendi çamurdan dünyamda çırpınıyorum.gülüyorum haline onun çığlıkları kahkahaları değiyor sonradan gelecek temizlik zahmetine
balıklarımız var beraber bakıyoruz beslenmesi onun temizliği benim görevim.o artık tabağındaki balıkları yiyemiyor çünkü arkadaşlarıda balık, oysa ben hiç zorlanmıyorum balık yerken
kablumbağa oluyoruz o emeklerken bende üstünde emekliyorum ve marul yaprağı görünce başını çıkarıyor insan görünce içime saklanıyor sonra tekme atıyor bir yaramaz çocuk ters dönüyoruz o halen anlayamadı kablumbağa ters dönünce hemencecik dönmez geri önce o kalkıyor ayağı sonra beni elimden tutup kaldırıyor
babası çıkarken evden, en son ben öpeceğim yarışına tutuşuyoruz.o çözmüş bu işi ilk öpüp kapıyı kapatıyor.oysa bir yarışta da rahatlık olsundu tüm derdim.
beraber kek yapıyoruz.o tüm kek hazırlanana kadar vanilyayla kabartma tozunu açıp boşaltabiliyor ancak.bazen üzülüyor yaptığı işin miktarına ama önce çocuk olsun istiyorum erken büyümek can sıkıcı olabiliyor.karıştırma kabına isabet etmeyen her kabartma tozu için şükrediyorum.
|