hayalayaz

mustang'cığım

ben 6 ay arayla doğan iki çocuk büyüttüm eş zamanlı..ikiz gibi, ben şimdi dönüp baktığımda kendimide eleştiriyorum..çok sevgi verdim ikisinede ama ..bir şey yaptılarmı, bağırmazdım, konuşmazdım ben, bakışlarım yeterdi..ikisi birden susar oyunlarına dönerlerdi..şimdi geriye baktığımda kendimi nazi subaylarına benzetiyorum..çocukarın yemek yedikleri saat..kakalarını yaptıkları saat bile belliydi..bunu nasıl becerdiğimi bilmiyorum..kızım yanımda yedi yaşına kadar kaldı, sonradan ben türkiyeye döndüm, benim avrupada yaşama imkanımı neden elimden aldınız demesin diye, okula başladığı yıl annemin yanına almanyaya gönderdim..hayatımın en büyük pişmanlığıdır..onu göndermek yaşadığı sevgisiz yılları düşündüğümde. benim, elinden bir bardak su içmeye kıyamadığım çocuk o yaşta annemin şamar oğlanı haline gelmiş, ama şu an durumu benim oğlumdan çok daha iyi..onunla konuşurken, bir gün dediki.senin sıcaklığın her şeye değerdi..yaşamayınca bilinmiyor..onu gönderdiğimde, ağlayan mızıklayan bir çocuk değildi ama bir buçuk yıl yemek yememiş..annemi cezalandırmış onu benim yanımdan aldığı için..çocuklarla aramda görünmeyen bir anlaşma imzalanır ..söylenmemesine rağmen, hepimiz diğerinin sınırlarını bilir saygı gösteririz..bu sonradan 2.5 aylıkken yanıma gelen ve 3 yaşına kadar benimle kalan kızımın çocuğu içinde geçerli..umutcan yanımıza geldiğinde biz..tüm sülale kelimenin tam anlamıyla buldumcuk olduk..resmen delirdik..ben hani nazi subayıydımya..yok canım oldum bir maymun ..torun mındır mındır oynatıyordu..özel birşey yapmıyordu çocuk ben karşısında oynamak için ziller elimde bekliyordum..torun başka bir şey..anlatabilmek imkansız..ama onada söz söylemeye ihtiyacım kalmıyordu..bebekliğinden itibaren gözüne bakmam yetiyordu..sanıyorum bu insanın kendi doğasında olan bir şey...arkadaşlarımın çocuklarıda ..ben evlerinde isem..birden değişirler..sair zaman bir bardak suyu annelerinden isteyen kızlar..ben gittiğimde, çaylar kahveler yapıp getirirler..önceleri..zorakimi acaba diye, hani ben, yaşlarına göre davranmadıkları zaman yadırgadığımı çokmu belli ediyorum falan diye düşündüm ama değil..çocuklar bana yaptıklarını isteyerek yapıyorlar..en asi olan bile gönlümü nasıl alacağını şaşırıyor..demekki aramızda öyle bir enerji akıyor.ve benim onların hatalarını görmeme rağmen, kendilerini koşulsuzca sevdiğimi anlıyorlar..bu konunun başındada söyledim ya, enerjiyi, ve sinerjiyi yaratan söylediğim sözler değil ses tonumdur diye..en son böyle olduğunu düşünmeye karar verdim..birde ben şuna inanıyorum..eğer bir anne, söylediği her söze ..BEN SENİN İÇİN .......FEDAKARLIK ETTİM diye başlamıyorsa..saygıyı sözsüz görüyor..bak senin kızının yazdıklarını okuyoruz..seni her yönünle o kadar güzel değerlendiriyor, ve sana o kadar güzel yaklaşıyorki..benim oğlum ve kızımda öyleler..ben bunun öğretilebileceğine inanmıyorum..yıllar içinde iki tarafında birbirine gösterdiği sevgi + saygıyla oluştuğuna inanıyorum..çok şükür, çok şükür , binlerce şükür..benim annem benim sınırlarımı asla bilmedi..her fısatta sütünü haram ederdi..daha yeni yetişiyordum..ben bebektim..senin sütünü reddetme gibi bir şansım yoktu, ama sen koskoca kadındın vermeseydin..bana süt verecek bir inek mutlaka bulunurdu dedim..ve o zamandan beri anneme bana sütünü verdiği için asla minnet duymadım.çok konuştum..anneler çok dikkatli olup..ne sevgide, nede sevgisizlikte çocuklarının sınırlarını zorlamamalılar diye düşünüyorum..allah hepsine kolaylık versin..en zor büyüyen insan yavrusu, tüm annelere saygılı sevgiler..