 Ynt: sevgili dünlük...
dünlük normalde kaldırımda ki çizgilere falan basmadan yürümeye çalışan bir insanım taşların şekline göre kafamda sınır çizip adımlarımı hep ona göre atmaya çalışıyodum yolda yürürken ama bugün çarşıdayken yüzüme hafiften rüzgar değdiğini ve kafamı yere gömmediği farkettim çok güzel bir duyguydu ilk defa bana ters tepki gösteren şoföre sinirlenmedim kızmadım için için yüzümdeki sivilceler ciddi dercede azaldı bunu annem bile farketti... dünlük eskiye dönmek istemiyorum ilerlemek ilerlemek ilerlemek istiyorum biliyorum oburum..... |