[pisimbat]

VEDA & ELVEDA

40 Yıllık hayatımda vedalarımda oldu elvedalarımda.
Veda etmek tekrar görüşebilme olasılığını içinde taşır ,oysa elveda dönülmezliğin sözcüğüdür.
Her iki sözcükte ayrılıkta söylenir yada yazılır boğaza düğümlenir o minik sözcük çıkamaz çıkarken gözlerden akan yaşlarla yüreğimize hançer misali saplanır burkulur yüreğimiz acı ile .
Yitirilmişliğin çaresizliğin engel olamayışın sözcükleri bazen sevgiliye bazen canımıza veda ederiz yada elveda deriz.
Ben önce dedeme elveda dedim aslında çoçuk yüreğim ilk ölümle tanıştığında biliyordum o tahta kutuda yatıyordu bense seyir ediyordum sadece gözyaşlarına boğulmuştum dönmeyeceği bir yere gidiyordu veda değil elveda diyordu elveda dedem derken hıçkırklarla yıkandı ilk ölüm acım tuzlu gözyaşlarım yarama basılırken yandı içim ,aralık ayının keskin soğundan beterdi içime işleyen elvedası dedemin ardından yıllar sonra ninem elveda dedi bir sıcak ağustos öğleninde kuş misali uçup gittii elvada 2. defa yüreğimdeki közü alevlendirdi kor oldum yandım yine ,bir korku sardı yüreğimi ya annem giderse ya beni bırakırsa diye korkulu rüyalarım olmuştu öldüğünü görüp hıçkırıklarla uyandım yıllarca katıla katıla ağladım olmasın diye geceler boyu dualarımdaydı ama ama işte o en yakıcı elveda kapımızı çalmak üzeyedi haberimiz yoktu derlerya perşembenin gelişi çarşambadan belli olur diye sıcaktan kavrulan gökyüzü meğer yüreğimdeki yangından daha az yakıcı olacakmışta haberim yokmuş şimdi sesine soluğuna hasret ben o gri mavi gözlerindeki sevgi dolu bakışına hasret ben sessizliğe hapsoldum kavruk yaz ayında anne sesine kimsesizliğin en korkunç yüzü ile karşı karşıya kaldım çaresizliğe gömüldüm aylarca ,elleri ellerimde pamuk saçlarını severken son bakışla bir elveda cehemnem içim yanıyorum anne sensizlikte tut elimi gitme bırakma beni diyemedim bile gözyaşlarım akarken korkma ben yanındayım dedim sadece sonkez tebessüm etti işte o son tebessüm elvedaydı kızına kızım ben gidiyorum üzlme ağlama rahatım merak etme huzurluyum hep seninle olacağım seni seviyorum kızım demekti elveda kızımdı.
Çaresiz,annesiz,çıplak,soğuk,çoçukluğum öldü o anda işte sen elveda derken yüreğimin en büyük sevgisi uçuyordu ellerimin arasında ve ben çaresizlik giyinmiş seyretmekten başka bir şey yapamıyordum rüyamıydı acaba en korkulu kabusumdan uyanmak istercesine haykırdı yüreğim anne bir uçurumda yankılandı yüreğim .
Battaniyen yerine toprakları ellerimle üstüne örterken dağlar devrliyordu içimde ,dualarımla elveda dedim sana annem elveda anneee annnneeee,
Dünyanın bence en güzel ve kıymetli sözü anne diyebilmek sonra kızım demesini dyumaktır annesinden insanın ,oysa ben yıllardır sessizce haykırıyorum içimden anneee diye sesine özlemle yanan yüreğimle bir an bir an duyuyor gibi oluyorum o güzel sesini kızım deyişine hasret ruhum.
Zaman durdu o sessiz elvedan ile ,ne ben eski ben oldum artık zaten sende yoktun ama biliyordum ki hep beni izleyecektin sensizlikten nasıl koorktuğumu bilirdin beni hiç sensiz bırakmadın ki sen anne,sahte elvedaydı aslında bir buruk vedaydı bizimkisi bekleyecektin cennetin en güzel köşeyinde beni elveda demiyorum sadece veda ediyorum tekarar kucaklaşmak kavuşmak kokunu sesini içime çekmek için ………………….

Son elveday ise ciciannemleydi oda yaktı kavurdu birkez daha yüreğimi pamuk elleriyle başımı okaşyan elleri ellerimde tıpkı annem gibi oda sesizce gülümseyerek elveda dedi bana yüreğimdeki korlar yangın oldu bu son elveda yıktı beni 2. annemdi benim annesizliğimde sığındığım sefkatli kolardı karakızım diyen dillerdi seven koruyan besleyendi gözünden sakındığı karakızını bırakıp gitti annemle bulıuştular eminim benden konuşuyorlar yüreğim hep sizle sizin sevginizle dolu.


Neden içimdeki yangın alevlendi buğün çoçuk yüreğim burkuk yine sesizce ağlıyor anneler günü geliyor annesizliğimin bir tokat gibi şamar olarak indiği gün özlemi ile kavrulduğum en yoğun gün ,
Emir büyük yerden giden dönmüyor kalan ise kor oluyor hasretiyle ,kıskanır oldum anne diyen her çoçuğu okul önünden geçmiyorum nedenmi elele yürüyen anne ve çoçukları görünce bir kez daha yıkılıyorum ,baharda doğan minik kedi yawrularını kıskanır oldum annelerine sokulup süt emerken gördüğümde sensizliğime gömülüyorum çünki,
Bugün bir veda daha yaşadım samur oğlan ile seversin severim sen gibi kedileri helede sarı olanları adı samur sen seversin samur adını anne seninde kedilerinin ismiydi samur işte samurbeyle vedalaştım sesizce öyle oda senin yanına gelecek herkes için bir kedi ama benim için yanlızlığımın tek ortağı ,tüm ölümlerde elvedalardaki çaresizliği birkez daha samurda yaşadım yaşadıklarımın yangını alevlendi yine ,deniz kenarına çöktüm hatta yığıldım kaldım demeliyim boş boş anlamsızca baktım çırpınan dalgalara ,yüreğimdeki kırlgan çoçuk ağlıyordu ,bir avuç denizle yıkadım kor yangını sensizliğe kimsesizliğe son bir elveda derken bir samur kedinin tüylerinde dolaşan ellerim şefkatine hasret ben ,sensizlik uçurumlarında tutunduğum tek dal samur alt tarafı kedi yokkkk öyle değil işte o yoladşım kimsesizliğimin bekçisi gözyaşalrıma eşlik eden benle deniz kenarında güneşin batışını seyir eden en romantik samurbey ,kedi ama kedi deil sanki ben sanki sankiiiii………………
Elveda deme bana samur veda et ki dönüşün olsun tekara seyredelim güneşin batışını seninle geri gel gelki bu yalnız çoçuk tüylerine saklansın miyawlamanda huzur bulsun söz balık tutacağım sana hemde en sevdiğinden istavrit söz tavuk ciğerlerin en büyükleri hep sesnin sen benim samurun ben senin pisimbatın ………..
Sıcak günlerde soğuk su verceğim sana gitme elveda deme bana ,senki bahçenin en yiğit kedisi nereye böyle sesizce yok öyle yağma bak yawruların oldu hemde kaç tane sen bilmesende ben biliyorum minik sarı tüyleri aynı sen onlar.
Elveda deme be kedi ,soğuk mart ayında yağmur altında ilk kez sevmiştim ıslanmış sarı tüylerini samur gel oğlum dedimmi kim gelecek sen olamazsan bana ,kimle sohbet edeceğim senden başka kimse anlamzki beni bir sen bilirsin içimi acılarımı umutlarımı bir senle paylaştım ,deme elveda deme olurmu pisipisi ……………………….