saygılı günlük
şu an alcadraz'dan yazıyorum sana, bir hapishaneden farkı olmayan işyerimden. Kaçış planı üzerinde son detayları şekillendirmekteyim. 2 ay sonra büyük adımı atacağım ve etrafı dört duvarlarla ve dikenli tellerle çevrili olmayan bu hapishaneden kaçacağım.
bugün dünden farklı olarak ne yapmalıyım veya ne yapmamalıyım? Alcatraz'ın angaryalarını üzerimden atıp öyle bir çalımlarla gardiyanları atlatarak yalancı huzuru bulduğum hücreme mi çekilmeliyim yoksa?
Bugün dünden farklı olarak biraz daha inanmalıyım kaçış planlarımı gerçekleştirebileceğime. Kendimi biraz daha az inandırmalıyım, geceleri uykusuzluk çektiğime. Bugün kendimi biraz daha az kötü hissetmeliyim. Bugün biraz daha büyüyor parmaklıkların arasından sızan ışık ve bugün daha az gerginim.
Bugün daha hayalperestim düne göre ve bugün daha çok kısıyorum gözlerimi ufkun bulanık mavisine bakarken...
geri sayım başladı, dönüşü olmayan büyük bir adım atabilmek için...