sigarayı nasıl bıraktın derseniz;
ben yeniden doğmuşum, söyler misiniz:
görmek isterken dünyayı, çiçekleri, meyveleri, dostları, hayalleri,
gerçekleri... nasıl dumanlara sığınırdım...
çıldırtıcı yalnızlığımı, doldurmak için sığınmıştım, anoreksiye; güçlü durmalıydım, içimdeki çocuk saçlarının okşanmasını istese de; dışardaki saçlarını sıfıra yakın kestirmeliydi.. eğer saç yoksa sevilmesine gerek de yok...
taki Allahın benimle olduğunu hissedene kadar; ağladım, ağladım...
artık hiçbir şeye ihtiyacım yok, O vardı. (şükürler olsun)
içimde o var dedim, ve kendime iyi davranırsam, o da içerde iyi olur
hem geçen zamanın acısını, tadını çıkartmayı, yolumu bulmayı, ne çok istediğimi göstermeliyim, hem ona, hem kendime...
işte dostlar o hislerden sonra, elle tutulur konularda, herşey kolaydı benim için...
ya ara sıra ağlamalarım?
her halde, nerden nereye geldiğimi görmem için O'nun takdiri
