[saime1]

Belimizi büken bu yııların yükü olsa gerek ağır bir yükün altında insan nasıl doğru düşünüp doğru davranabilirki sadece zor bela yürümeye çalışr.nasıl ve nereye yürüdüğünün farkına varamadan.Sesleri duymaz sevgiyi hisstemez, dostluğu kuramaz, insanların farkında olmaz ,bütün gücünü adımlarına vermektedir.Sonrada bacak ağrıları ve romatizma gelir .Evet suçluluk duyğusu bacak ağrıları ve kıramplara neden olaktadır.Bunu yaşadığım için biliyorum.Şimdi kendime karşı daha hoş görülüyüm ve afediciyim .Bir etrafıma baktımki herkes hata yapıyor kimi az kimi çok demeki insanların hepsinde bir kusur var bunu teoride biliyordumda fakat pratikte uyğulayamıyordum başklarını af ediyordum ama kendimi asla, artık kendimide af aedebiliyorum ,bacaklarımın yükü hafifledi iyileşmeler başladı.Eskisi kadar yorulmuyorum.