ben seni 4 yıldır seviyordum(ohaaa be abicim) şaşkın...ama 4 sene içinde seninle hiç konuşamadım, hep erteledim...vede sende pek fazla boş durmadın bu 4 sene içinde...Sevgililerin oldu, direk bağlandın.
...Sevgi saçıyordun...Ama nedense o sevgiyi bize pek göstermedin, yüzüne baktığımda, kulağına bazı şeyler gittiğinde biz faydalanamadık o sevginden...sebepler sonuçları doğurmaya başladı, pasifleşmeye, hayattan zevk alamamaya, özgüvenimi kaybetmeye başladım, şarkılarda duygu manyağı oldum ve bu yüzden kafa kimyam bozuldu
Bilmiyorum şimdi ne yapmalı ne söylemeli? Ne anlatmalıyım sana.. Aslı'nda pek fazla suçun yok bunuda biliyorum...
Sorun tamamen kendimden kaynaklı bir sorun...Özgüvenimi kaybettim, geri kazanmaya çalışıyorum ama hala hedeflediğim enerjide değilim
Şimdi neresinden bakmalı hayatın soruyorum senden sadece bi tavsiye istiyorum...Hedeflerimden şaştım ne yapmalıyım? Sözde çok sağlam davulcu olacaktım, yine başladım calışmalara ama ben o 4 yılı nasıl telafi edeceğim? Derslerime çalışacaktım, liseyi kazandığım gibi sağlam bi şekilde bitirecektim, ancak notlarımı fazla doğrultamadım, daha ocak ayında benim bu seneki öss stresini kaldıramayacağımı anlayıp seneye bıraktım..
Aslında şunu çok iyi biliyorum, kafam acayip derecede karışık, ne, nasıl, niçin diye düşünmeye başladığımda kafamda çok derin sonsuzluğa uzanan fraktalların döndüğünü fark ediyorum(sanıyorum biraz abarttım
) ...Sana bunları anlatıyorum, niye biliyor musun? İnana bunu bende bilmiyorum..
Ya aslı ben seni çok seviyorum, bunları sen oku diye değilde içimdekileri dökmek için yazdığımı fark ettim...
Tekrardan söylüyorum ben seni çok seviyorum(
)
vede yine tekrardan aslı seni çok seviyorum