[imported_Angel]

merhaba günlükcüğüm :)
yine sana yazmadan edemiyeceğim...çünkü artık yavaş yavaş geçmişi irdeleyip sosyal fobinin nedenini..hatta kaynağının en derinini keşfetme yolculuğuma son verip bugüne ve geleceğe bakmak istiyorum...

geçmişe baktığımda sonuçta ailemin de aslında aciz olduğunu anladım ve herşeyimden ötürü tamamıyla onları suçlamaktan vazgeçtim...herşeyi affetmek tabi ki benim için kolay olmayacak ama en azından ufak şeyleri gözardı etmekten başlayarak sonra daha ciddi hatalarını da zamanla affetmeye başlarım artık...yeterki bir noktadan başlayım da....zaten en zor adım en ilk adım değil midir herşeyde ?

bugüne kadar geçmişi irdeleyerek kafamda neleri çözümlemişim onları buraya madde madde toplamaya çalışayım

* Aslında böyle olmamın nedeninin sadece ailem olmadığını ve aslında onların da sorunları olduğunu ve bu sorunların baskısı altında oldukları için bizi böyle yetiştirdiklerini anladım...ve böylece onları affetmeye eğilimim daha da çoğaldı..

* fakat herşeye rağmen elimin altında internet gibi bir bilgi deryası olduğu için ne kadar şanslı olduğumu anladım ve şükrettim...bu nimet sayesinde insanlarla fikirlerimi paylaşıyorum ve onun haricinde özgüvenimi sağlayıp arttırabilecek bilgi kaynaklarını araştırıyorum hatta bu konuda başkalarından tavsiye alabiliyorum..hemde oturduğum yerden..

* sürekli beni rahatsız eden, zihnimdeki doluluk hissinin (ne olduğunu bile bilmediğim doluluk hissinin) şimdi ne olduğunu biliyorum...
sosyal fobiden ötürü başkalarının düşüncelerini fazla önemsemek ve kendimi aşırı derecede inceleyip eleştirmekten ve mükemmeliyetçilikten ötürü veya sürekli kendimi insanlar tarafından hayran olunan birisi olmak üzerine kurduğum hayaller ve bunu alışkanlık haline getirmem sonucu...ve olur detaylara kafamı taktığım için kendimi daha önemli ve daha büyük şeylere veremiyordum...ne enerjim ne de zihnim buna yetemiyordu...kapasitemi haddinden fazla zorluyordum..
bunu çözmenin tek yolunun ve ego ve özgüveni sağlamlaştırmak olduğunu anladım...böylece gereksiz detaylara kafamı takmayacağım..beynimin enerjisi böyle şeylere harcandığı için belki diğer konularda başarılı olamadım..
enerjimi kendi hatalarıma düşüncelerime korkularıma odaklamaktan aklımı başka şeye verememiş olduğumu anladım..


* hayatımı başkalarının beğenileri üzerine kurmamam gerektiğini öğrendim..çünkü başkalarının beğenileri bir hayat için asla sağlam bir temel değildir..çünkü herkesin zevki farklı olduğu gibi..söz konusu olan belli bir kişi bile olsa o kişinin bile zaman içinde zevkleri değişip gelişebilmekte...sürekli değişken olan birşey de kesinlikle hiçbirşeyin temelini oluşturamaz...adı üstünde temel sabit ve sağlam birşeydir...

* kendime ait kriterleri zevkleri görüşleri tam olarak oturtamadığımı ve bunu oturtamamanın verdiği üzüntüyle zihnimi gereksiz yere aşırı yorduğumu farkettim...yani olmayan şeylerin üzerine kafa yormuştum...ve artık kendi kurallarımı oluşturmaya başlamaya karar verdim...
bunu öncelikle en ufak konularda bile seçeneklerimi elimden geldiği kadar arttırdıktan sonra bu seçeneklerin arasından beğendiklerimi seçmek..ve beğendiklerimin içinden de en son olarak en beğendiğimi seçerek alıştırmalar yapmayı düşünüyorum...söz konusu olan şey dinlemek istediğim bir şarkıdan tutun da, bir resim koleksiyonundan en beğendiğim resmi seçmek, hatta son çıkan filmler albümler arasında en beğendiğimin hangisi olduğunu seçmek bile olabilir....hergün aksatmadan ufak şeylerde bu tür bir alıştırma yapacağım..hergün yaparak karar verme becerimi geliştireceğim ve kendi zevklerimi keşfetmiş olacağım..

* ve son olarak da ego ve özgüven denilen şeyin kimseye bize veremeyeceğini ve onu kendimizin oluşturup geliştirmemiz gerektiğini öğrendim