merhaba sitemin güzel insanları,
Bundan yaklasık 4,5 ay önce, vazgeçilmezim sandığım,gözümden sakındığım,eşruhum olduguna inandıgım güzelimden ayrıldım.Çılgına dönmüştüm,inanamıyordum,herşey şakaydı,yalandı,rüyaydı bunlar, ama gerçekti evet gerçek. Kıyamadığımdan kopma zamanım gelmişti, o an hissettiklerimi Yüce Rabbim hiçbir kuluna yaşatmasın,göstermesin. Kin ve nefret kusuyordum, onu o an görsem canını yakabilir, belki de kendime zarar verebilirdim. Olmuyordu uyuyamıyordum,hep aklımda ihanetin acı bedeli,sevgimizin müsvette yıgınları vardı. Ertesi gündü, uzun zamandan sonra ilk kez onsuz bir güne merhaba demiştim, artık hayatımda yoktu,olamazdı,kabullenemezdim. Sevgim ayaklar altına alınmıştı,hiçbir sey yokmuscasına yüzüme nasıl gülümseyebiliyordu,nasıl kollarıma uzanıp beni sevdiğini söyleyebiliyordu. Peki ya gözleri, gözleride mi yalan söylüyordu,kafayı yiyecektim.
O gün sevdiğim dostlarıma, bu haberi ilettiğimde, şaka yapacaksan baska malzeme bul Allah korusun gibi temennilerde bulunmuslardı. Kendime bile itiraf edemediğim bu gerçeği, dostlarıma nasıl inandırabilirdim ki. Bir bütün olmus, bir gün bile birbirimizi göremeden geçirdiğimiz gün olmamısken, herkesin gıpta ile baktıgı, canım dostumdan,hayat arkadaşımdan,sevdiğimden ayrılmıstım. Yüce Rabbim imdadıma yetişti, bana öyle bir güç öyle bir ışık verdi ki sanki ben değildim bunca zorlukları yaşayan. Silinmişti herşey bi anda, teselliye gelen sevdiklerim beni hüzünlü ararlarken, sanki senelerdir bu anı bekliyormuscasına neşeli ve keyifli beni gördüklerinde sasırıp, nasıl bu kadar rahat ve bir şey yokmus gibi davranabiliyorsun dediler. Belli ki onlar benden fazla üzgünlerdi, ben onları teselli ediyordum:) üzülmeyin arkadaşlar hayat devam ediyor, yaşanmıs bir olayı değiştirme gücüne sahip değilsen hüzünlenip,yıpranmanın,üzülmenin neye faydası olablir ki. ve ben su an bunu yaşıyorum,hadi toplanın. bundan sonrası artık benim hayatım,geçmişle vakit kaybedemem dedim ve şükürler olsun ki Yüce Rabbim'e kendimi burda, mutluluk diyarında buldum
:) :)
Arkadaşlarım,canlarım;
Sevdiğim insan(çok yaşasın:) ) hep benden birşeylerin beklentisi içerisinde bana sunu yap bunu yapma diyerek telkinlerde bulunurdu. Örneğin, ben sık kitap okuyamazdım,zaman ayırmazdım çünkü, saçlarıma jöle sürmeden dısarı adımımı atmazdım,kızardı hep bozardı saçlarımı:) az da olsa tv izlememi istemezdi,gece dısarı cıkmama karsıydı,oysa ben arkadaslarımdan kopamıyordum onlar olmadan yapamam diyordum. şimdi, hayatım bu şekilde sürüyor ve her gün kendimi daha da geliştirdiğimi hissediyorum,şükürler olsun.
Ancak su var ki acaba zamanında basımın etini yiyen arkadasım, bunları bilinçaltıma mı kazıdı da ben şimdi bunları yapmaktan büyük keyif alıyorum. Acaba diyorum, hayatıma yön vermem için bana verilen bir işaret miydi_?
Sevgili Arkadaşlar, bu konuda sizlerden yardım diliyorum,kafam karısmıs durumda.
Yaşadıgım herşey için,yoluma çıkan güzellikler(çirkinlik bile olsa)için Şükürler olsun.
Sizleri Seviyorum,
Umudunuz, seçtiğiniz en doğru yol olsun.
