[esra90]

geçmiş günleri okdudumda ne kadar umudum azmış desemde azda olsa varmış..çünkü şu bi aydr o kadar kötüyüm ki.normal hayatımı devam eettirebilecek hiç bişey yapamıyorum..sorun ne ??buna artık mantklı ceavap bile veremiyorum.hayattan tamamen koptum diyebilirim..cumartesi günü sınavm var ve ben hiç çlşmadım..günden güne dah akötü oluyorum..dışarı çıkmak istemiyorum..etrafmla iletişimimi kestim..karanlkta oturmak bu aralar yaptığım en iyi şey ssanırım..yeni bişey olmadı eskileri büyütüyorum..aklımda..önceden sadece bi düşüncenn yada bi problenn üstüne yoğunlaşıyordum..belki bir ay yada 2 ayım bu şeklde geçiyordu..sonra ki zamanda o problemn yerine başka bi problemn üstün eyoğunlaşıyodum ve uzun bi zamandaha onunla uğraşıyordum..ama bu aralar hepsine brden yoğunlaştım..ve en büyük problem bazı şeyleri yaşadm mı yaşamaddm mı hayal mi gerkmi ayrt edemiyorum. bu şeklde aynen bu şeklde devam edersem kafayı yiycem..en son nokta bu..çeklmez bi hayat oldu.çareszliği sonuna kadar yaşıyorum..gücüm artık tükendi..cümlelere bile dökemiyorum..bi noktaya dalıp gidiyorum satterce hiçbişey yapmadan ağlıyorum. diyorum kendime bu kez herşeyin sonu galiba..şimdi bu kadar sorunun içinde ben ne okuyablrim ne dersaneye devam edeblrim nede iş hayatın aatılablrm..çünkü hiç bi istek yok hayata karşı bi hedef hayal hepsini yitiriyorum..yitirdim..artık kendimden nefret eder hale geldim..özellkle annemi o kadar çok kırıyorum ki..bnm yüzümden ne kadar çok ağladı..cuma günü psikolağa gidicem hiç bi umudum yok ama bakalım..