evrimim son hızla devam ediyor,yolun sonu degıl yolun kendisinin zevk vermesini içselleştirmeye çalışıyorum,acılarımı,korkularımı sarıp sarmalayıp seviyorum bu günlerde.oldugum yer bulundugum durum olması gerektigi gibi.evet işim yok kendime ait bi hayatım yok ve yine evet üniversiteden sonra ailenin yanına dönmek zorunda kalan her bahtsız türk genci gibi ne acılardan ve sıkıntılardan geçtim,yalnız kaldım,agladım,korktum çok ama çok acı çektim.ama bi o kadar büyüdüm acılarım beni mutsuz sevgisiz biri yapmadı tamda olması gerektigi gibi acı dikkatimi çekti kimim ben ne yapıyorum hayatım nasıl bu hale geldi diye ne mutlu bana tanrının msjını almıştım dur diyodu bana degiş artık ve ben degiştim halada degişiyorum.kendimi,hayatı,acılarımı,korkularımı bana ait herşeyi çok seviyorum
