[disik82]

herşey kendinin farkına varmakla başlıyor aslında.kendini tanımakla...kişi ne kadar zeki olursa olsun,kesinlikle bazı kavramları kendinde oluşturması şart,yoksa sadece zeka pek de hayatın anlamını teşkil etmiyor.geçmişe takılıp kalmak yerine, geçmişteki kendini,şimdiyle kıyaslamayı öğrenmek gerekiyor kişisel gelişimiçin.hepimizin kaybı kırık bir maziyle yaşayarak,geleceğe karşı kaygı duymak.oysa şuanda nefes alıp,şimdide yaşıyoruz.mutluluk için beklemek yerine,şimdi mutlu olmayı seçmek tamamen bize ait.kişi,şuandaki varlığı ve sahip olduğu varlıkları için şükredip,istemeye devam ederse,sahip oldukça kıymet bilecek ve daimi mutluluğu hayatı boyunca yaşayacaktır.oysa şuan ki şikayetimiz,gelecekte sahip olmayı istediklerimiz içinde yapmış olduğumuz bir eylemdir.nedense, hayat boyu mucize bekleriz,mutlu olabilmek için..oysa hayatın kendi bir mucizedir,sadece günlük hırsları,ihtirasları v.s. lekelenmiş duyguları benliğimizden çıkarıp attığımızda bunu anlamak o kadar basitki...dünyadaki kaç kişi şu anda,güneş doğduğu,dünyamıza hayatımızı devam ettirebilmemiz için gereken ışınlarını yolladığı için veya şuanda gece olup yıldızların bir ressam tarafından yapılmış bir sanat eseri bir şaheseri,görüp hissetiiği için şükretmiştir ki ve ne kadar mucizevi olaylar zincirine şahitlik ettiğinin farkına varmıştır...düşünün bir sabah kalktınız,güneş doğmamış, gezegen karanlık ve soğuk, karanlık bir çöldesiniz,hiçliktesiniz,hiç bir yerdesiniz...şuan var olan herşeyin kıymetini şimdi bilin ve şükredin,doğru olan bu değil mi?kendinizin farkına varın,erafınızın farkına varın..iç sesinize kulak verin,hoşgörülü olun,şükredin,mutluluğu seçin..çünkü gerçek acı gün gelip kapıyı çaldığında,güzel geçebilecek anların pişmanlığı ve bunun yarattığı vicdan azabınızın hesabını sonsuza kadar ödemek zorunda kalabilirsiniz..sevgiler...