[Alexandra]

"Ben annemi özledim. Sesini, yüzünü, ellerini, bakışlarını özledim. İnceden inceye iğnelemesini, iğnelerini dereceli olarak arttırmasını özledim. Kahkahasını, şarkı söylerken ki sesini özledim. Edalı edalı yürüyüşünü, çarşıda vitrin bakışını özledim. Kocamla ve babamla didişmesini özledim. Elinin lezzetini, sözünün inceliğini özledim.

Çok ama çok özledim. Şöyle bir çıkıp gelse, evime, haneme neşesini getirse. Oturup onunla kahve içsek sabahları, ya da Deniz kenarında bir banka oturup güneşin batışını seyretsek...

Yanyana yatıp uyusak şöyle, kokusunu içime çeksem. sarılsam. O rüyasında beni görse, ben de onu...
sabah uyanıp birbirimize anlatsak. Gülsek, ağlasak, iççeksek... Bizimkileri çekiştirsek...

Burnumun direği sızlıyor.
Çok özledim, çoooooooooooooooooooooooooooooooooooookkkk. "

Geçenlerde yazmıştım bunu, evet, çok ama çok özledim.
Ona burdan bir şarkı göndermek istiyorum izniniz olursa.

Tüm Şehir Ağladı

Aslı

Gece ıslak çıktım yola
Söz verdim sana hız yapmamaya ama,
Annem hıçkırdı yıllar sonra
Babam yenik düşmüş yıllara
Sen hep dersin bana sevgin yalan
Senin gibiler hayatta geç yaşlananlardan
Yutkunup sustum, hassastı ruhun
Onarmak çok mu zordu gidenleri

Tüm şehir ağladı sen gittin diye
Mecbur musun hep en uzağa gitmeye