Seni çok iyi anlıyorum. Senin yaşındayken aynı şeyleri ben de yaşadım. Evet birebir aynısını sadece baba kısmı farklı.:) Çok zor durumdasın biliyorum.
Ben okumayı çok seviyorum. Eğer sen de seviyorsan bolca oku. Gününün bir kısmında klasikleri oku, başka bir vaktinde bu sitedeki paylaşımları oku. Yapılan yorumları oku. Okudukça ufkun açılacak, düşüncelerin değişecek inan. Ama acele etme, yavaş yavaş, sindire sindire yap bunu. Düzeleceğim diye kafana takma, bırak zaten başlarsan gerisi gelecek. Yaşa sadece. "Ah yapamadım, olmuyor, beceremiyorum, hiçbir şey düzelmiyor" deme sakın. Bunları düşüneceksin biliyorum, sık sık vazgeçeceksin. Bu adımları attığına bile pişman olacaksın ama acı çekmeden bir şeyler değişmiyor işte. Hele ki yıllarca böyle yaşamaya alışmışken çok zor biliyorum.
Bir kere delik açtığında, o delikten içeri temiz hava girdiğinde gerisi geliyor. Dediğim gibi kendini sıkma, adım adım ilerle. Hiç ilerlemediğini gördüğünde de yılma, bırak yürümenin keyfini çıkar.
Sana güveniyorum. Buraya kendine güvenen, gülücükler saçan kız gelecek, inanıyorum.
Sevgiyle kal.
