[denizyıldızı]

İnsan ne olursao lsun geçmişine bağlı yaşamamalı günlük!..
Geçmiş geçmiştir; geride kalmıştır ve hayat her geçen saniye devam etmektedir...
Bunun böyleo lduğunu biliyorum tabi ama ben biraz önce fark ettim ki ben geçmişe bağlı yaşıyormuşum; geleceği hayal ederken geçmişimde ki mutsuz anılarla benle birlikte var olmaya devam ediyormuş...
Unutamamışım bazı şeyleri ya da uuntmak istememmişim; her neyse!..
Ama artık unutmak istiyorum... Gerçekten nekadar zor olsa da affetmek istiyorum... Çünkü biilyorum affetmezsem olaz... O zaman özgürleşemem beni ısrarla bağlayan ; adım atmamı engeleyen bağlarımdan..
Oysa ben özgürce gelimek istiyorum; mutlulluğa, güzelliğe doğru.. Bu bugüne kadar yapmadığım bir şey, demek ki zamanı şimdi geldi!.. Öyleyse bunu yapmalıyım... Yapacağım...
Karşıma zorluklar çıkacak belki ki çıkması da gayet normal ama kararlıyım geçrekten affetmek istiyorum günlüğüm... Arınmak istiyorum bu acılardan; kötü izlerden...
Biliyorum ki ancak böyle adım atabilirim istediğim güzel hayata... Biliyorum tabii bu affetme sadece bir başlangıç tüm bu hedeflerim için... Ama çok önemli bir bşalangıç; buun da biliyorum... V e dedim ya affetmek istiyorum... Sonsuza kadar bu yükleri taşıyamayacağımı anladım artık.. Neden daha fazla yorayım ki kendimi?.. Kendimi seviyorsam böyle yapmamam gerek...
Şimdi hoşgörü zamanı, iyimser olma zamanı; gelecek adına ılımlı olma zamanı...
Bütün kötü; karamsar düşüncelerimi bir yana bırakıyorum şimdi... Güvende olduğumu biliyorum hatta hiçbir zaman böylesine güvende olmamıştım... Evet güvendeyim hiç olmadığım kadar... Endişelenmeme gerek yok hiçbir şey için... İçim rahat, aklım ferah... Kalbim iyilik ve mutlulkla dolu...
Şimdi kendimle dans etme zamanı, kendimle savaşma değil!..
Hiçbir zaman kendimi böylesine sevmemiştim; evet kendimi seviyorum... Yeterince seviyorum kendimi...
Diğer insanları; beni üzen olayları, başıöa gelen bütün kötü şeyleri affettiğim gibi kendimi de affediyorum...
Hayatımda beni üzen insanlar hatalıydı; onlar nasıl kusursuz değilse bende değildim; bende hatalıydım...
Ve şimdi bu yüzden kendimi affediyorum...
Kendime merhamet ediyorum... Benliğimde hiçbir hata yapmak istemezdi ama o kusursuz değildi o da hata yaptı tüm insanlar gibi... Bu çok doğal birşey... Belki büyük hatalar da yaptı evet ve ben kendimle ilgili tüm bu hatalar iiçn kendimi affediyorum.. Kendimi anlıyorum... Immmmm bu çok güzel bir duygu; huzur dolu...
Biliyorum ki kendimi affedemezsem özgürleşemem asla; hep kendi kendimi yıpratmış olurum ozaman; işte ben özgürleşmek; hsatalarımdan arınmak için kendimi affetmeyi seçiyorum... Ben kendi kendimin dostuyum ve kendimi affederek kendime verebileceğim en güzel şeyleri veriyorum: Sevgiyi; huzuru ve güzelliği...
Diğer insanları da aynı şekilde affediyorum; onlara da kendime ettiğim gibi merhamet ediyorum hatta düne kadar çok kızgın
olduğum babama da meramhet ediyorum; onu da affediyorum..
Bana küçük birç ocukken otoriter davranmış olsa da sevgisini pek gösterememiş olsa da onu da anlıyorum kendimi anladığım gibi; onun da kendine göre nedenleri de vardı ve o da hatasız değildi; benim gibi , tüm insanlar gibi...
Bu yalnızlık duygusu kalırsa kalsın; babamın otoretierliğinin etkisi kalırsa kalsın ben yinede onu affediyorum... N eyaşarsam yaşıyım biliyorum ki onun suçu değil!..
Ve bu etikler elbet bitgün geçecek; bunu da biilyorum...
Geçrkten kendimi ç.ok sevmem gerek... Affediyorum affediyorum; aklıma gelip gelmeyen ner varsA AFFEDİYORUMMMMMMM!...
AFFEDİYORUMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMM!...
tANRIM AFFEDEBİLMEN SENİN BİZ KULLARINA VERDİĞİN NE BÜYÜK BİR LÜTUF!...
Ne güzel bir ferahlatıcı etkisi var affetmenin...
Affediyorum demek umrumda değil dmeek...
Geçrektende umrumda değil çünkü hepsi geçmişte kaldı ve ben artık geçmişte yaşamak istemiyorum...
Dosltarımı, düşmanlarımı herkesi affediyorum....
Dostlarım her nekadar beni yansıttıysa biliyorum düşmanlarımda bir şekilde beni yansıttı; onların da hayatımdao lmasının benim bilmediğim bir nedeni vardı... Belki bna bazı şeyleri söylemek istediler bilemiyorum... Şimdi onlara da merhamt ediyorum.... Onlar da kusursuz değillerdi, benim gibi; babam gibi...
Çocukluğumda ki şeyleri de affediyorum... Annem ve babam çocukken bna neler yaşatılarsa kötü şeylero larak; şu an aklıma gelemyen veya gelen; olnarı affediyorum... Sonuçta iyisiyle kötüsüyle yaşadım ve buünlere geldim... VE BİLİYORUM Kİ ONLAR DA MÜKKEMMEL DEĞİLLERDİ... ONLAR DA HATALIYDI...
Şimdi onlara merhamet ediyorum... oHHH çok güzel rahatltıcı birşey bu.. Onları affeidyorum; beni yaratanları affediyorum ve böylece kendi benliğimde temizleniyor.. Çünük ben onşarın bir parçasıyım bazen inkar etsem de bu gerçek!..
Affetmediğim birşey kaldı mı acaba?.. Sevgilime kötü davrandığım için affeidyorum kendimi; hepsi geçmişte kaldı hepsi... Şimdi değişim zamnı güzelleşme zamanı...
Ona öyle davrandım ama artık benim iyi bir arkadaşım bu da paha biçilemez birşey; oyüzden kendimi affediyorum...
Kendimi affeidyorum çünkü ben mükkemmel değildim ve hata yaptım her insanın yaptığı şeyii...
Ve şimdi geçmişteki şeyleri değiştiremeyeceğime göre tk yol kendimi affetmek...
Ancak böylece güzel bir şaka yelken açabilirim....
Affediyorum kendimi onu zaten çoktan affettim ve kendimi de affediyorum; o benim ilk deneyimmidi ve hata yapmam gayet normaldi ve ozamanlar şimdiki olduğum kadaro lgun da değildim yani hata yapmaya çok açıktım; ooo anlıyorum kendimi hatalarım için kendimden özür diilyorum ve kendimi affeidyorum...
Hayııııııırrrrr!.. Sanırım bunu affedmiyorummmm!... Aman tanrım.... Ne yapacağım ben?....

Pekihala tamam bu konuyu düşüneceğim; peki başka affedemediğim birşey var mı?.
Olmaz olur mu ya?.. Bu konu geçkten de koaly bir konu değilmiş hatta affettiğim bazı şeyleri bile ne kadar affettim kim bilir?..
Çocukken ailemin ban ayaşattığı hayatı affedebilir miyim?.. Fakirlikten dolayı yoksun kaldığım şeyleri... Ben sadece küçük bir çocuktum... Diğer çocuklar gibi olmak en büyük hakkımdı...Ailem tamam madi yetersizlkten ama biraz ilgisizlikten bna yoksunluklar tattırdılar... Onların bna verdiği eziklik duygunu nasıl affedebileceğim?.. Ben affetsem çocuk ruhum affedebilir mii ki?..
Evet maddiyatla oaln problerimin temelinde bu var... Demeki ki bu duruum affetmesem de maddi oalrak özgürleşemem.. Offfffffffffffff!.... Başka var mı?... Ya da olmasın....