[Işıldayan Safir]

ışıkk Nickli Üyeden Alıntı

Wampirella, "intikam almak" ve sevgiyle iyileştirip arınma yaptığımız bu yöntem pek uymuyor sanırım.sence?

Canım, kendimiz iyileştikçe çevremiz düzelir demişsin ve ben birşey yapmadım demişsin.aslında burada farkındalık kazanmışsın zaten.nasıl mı?şimdi iyileşmeye başlıycaksın işte, böylece konunun önemi senin için azalıcak ve intikam hissi sönüp gidicek.ayrıca bu o kişinin ve senin yaşamanız gereken bir tekamül sürecidir. bunu sen bulucaksın.kendi dersini çıkarıp sınırlarını çizmen için bir basamaktı bu.aynı olayları yaşasan nasıl davranırsın?ya da ilişkinin gidişatını nasıl değiştirirdin?

Zaten o kişi seni kırıcak birşey yaptıysa, bil ki evrene şu mesajı verdi "lütfen aynından bende istiyorum"

ve bunun için enerji harcama canımcım, düşünceni huzura doğru yönelt,frekansınıda sevgiye doğru ayarla.gerisini Tanrı'ya bırak.o en güzel huzuru ve cevabı senin kalbine koyucaktır.bolbol arınma çalışması ve eft tavsiye ediyorum.

Bir söz var "intikam kendi kendini alan bişeydir. boşuna uğraşıp, enerji harcamayınız."

Merhaba ışıkk ve tüm arkadaşlara,

Tüm sayfaları baştan sona şöyle bir gözden geçirdim. Arada kendi mesajlarıma da rastladım. Çok ilginç ki konuya yazdığımı hiç hatırlamıyordum. Daha da önemlisi yazdığım mesajları görünce kaydettiğim ilerlemenin hiç de az olmadığını farkettim. Baya yol yürümüşüm.

Doğrusunu söylemek gerekirse yazdıklarımı çok saçma ve komik buldum. Bunun yanı sıra hatırladığım bir şey o mesajları yazdığım sıralarda affetme çalışmalarıyla ilgili çok dirençli ve katı olduğumdu. Asla diye düşünüyordum. Ancak şimdi bakınca inanın o zaman nasıl böyle hissettiğimi anlayamıyorum. Yani niye böyle düşünmüşüm? diye sordum.

Şuan artık söyleyebileceğim bir şeyler var sanırım. O zamanlarda yaptığım hiçbir şeyden pişmanlık duymadım. Çünkü hiçbir şey yapmamıştım ve kendimi savunma gereği bile duymamıştım. Anladığım kadarıyla egonun oyununa gelip o şekilde düşünmüşüm. Yani altta kalmama duygusu vardır ya o nedenle. Ama sonrasında bir hata yaptım. Bu önceki hayal kırıklığımdan daha üzücü bir şeydi. Yani söz gümüşse sükut altındır. Susmaya devam etmeliydim.

Ama burada farklı olansa bu sefer olaylara sarılmak yerine o kişiyi affedip uğurlamayı başarmak oldu. Benim hayatıma hiçbir şekilde bir daha giremeyecek olmasına rağmen normalde suratına kusmak isteyeceğim bir insana karşı olumsuza yatkın olsa da pek bir şey hissetmiyorum. Hatırlıyorum ancak bana acı vermesi söz konusu bile olamaz. Hata yapmış olduğum için kendimi de suçlamıyorum. Artık özgürleştim beni üzen kişiden. Bu duygudan yola çıkarak inanıyorum ki aynı kişi beni bir kez daha üzemez. Ama ben bu duygulara sarılırsam ömür boyu kahır içinde yüzebilirim. Gerçi o kadar önemsizleşti ki artık istesem de bu duyguyu hissedemem sanırım. Çoookk uzaklara uğurladım. :)

Yaptığım tüm çalışmaların meyvesini aldım. Düzenli olarak affetme meditasyonları yapıyordum. Bu çalışmaları yaparken başka keşiflerde de bulunmuştum. Çok fazla çalışmak gerekse de ben tam olarak nasıl başardığımdan hala emin değilim. Tam anlamıyla yüksek bilinç düzeyinde gerçekleşen bir şey affetmek. İntikam duygusu yaşamakla birlikte hiçbir zaman intikam almak için bir davranışta bulunmadım. Bu güzel. Bu sayede de kendime ne şekillerde zarar verdiğimin farkına vardım ve o parazitleri de hayatımdan uzaklaştırdım. Çok şükür.

Sevgiyle kal, sağlıkla nefes al.

Seni seviyorum.
Özür dilerim.
Lütfen beni affet.
Teşekkür ederim.