Artık telkinleri daha farklı dinlemeye karar verdim. Telkinler çok fazla değildi sadece 4 taneydi ama galiba yetmiyordu. Fazla bir şey farkedemiyordum hayatımda ve ilerlememin yavaşlanmasından = ki zate yavaştı bayaği, değişimler bende yavaş oluyor zor kabulleniyorum. ' hatta durma noktası olmasından korktuğum ve bu kadar yaşadıklarımın boşa gitmemesi için telkinleri farklı şekilde dinlemek istedim. Aslında böle bişiye karar verdiğimde bir plan yaparım ama çok geç olur keşke önceden başlasaydım diyip dururum.
Telkinleri gündüz dinleyemiyordum fazla. Sadece akşam ve gece uyurken dinliyordum hepsini. Ama yetmediğine karar verdim. Çünkü telkinler uzun. her biri 10 -15 dakkalık ve 4 tane var, pek istikrarlı olmadı bende..
Bende teker teker dinliyeyim dedim. Geçen haftadan beri sadece suçluluk telkinini dinliyorum.
ilk gün 8-9 saat falan dinledim. otururken , tv seyrederken arka fonda çalıyodu. unutmuştum zate. ama yeter artık bugünlük diyip kapatır kapatmaz fecibir baş ağrısı , mide bulantısı,başımda bir ağırlık ve kaldıramıyodum. gözlerim falan ağrıyodu. 3 gün böle gezdim. pazartesi işe gelirken yolda bayılacaktım.
4 aydır dinliyorum artık alıştım pek bi etki etmez demiştim ama demek ki tahmin ettiğim gibi yetmemiş. daha önce okuduğum arkadaşların etkilerinde ya çok abarttıklarını yada kendi kendilerine yaptıklarını zannederdim. ama öle değilmiş. ( pardon yahu.. :))
). Bu hafta sürekli suçluluk telkini dinledim. Hafta arası pek vaktim olmadı ama bu hafta sonuda bol bol dinleyeceğim .
Gece yatarken bazı şeyler aklıma geliyo. sanki bu telkinleri dinledikten sonra daha bi çok üzüldüğüm konular bir bir o saklandıklar yerden çıkıp teker teker aklıma geliyolar. Zamanında şöle yapmıştım. böle yapmıştım. Özellikle şimdi kaybettiğim insanlara.. :((
Mesela geçen hafta ismi lazım değil biri ile telefonda kavga ettik ( kendisi çok yakın akrabam olur benim ) bas bas bağırdım telefonda ev çınladı yani o derece. Onunla küçüklüğümden beri anlaşaman ve ona karşı bana yaptıkları yüzünden biriken nefret var içinde bunu kesinlikle atmam zor olacak. ona karşı bi sevgim yok saygım da yok ama mecburiyetten konuşuyoruz. akraba işte. Bu nefreti içimden atmakta istemiyorum aslında :P 'yani henüz' affetmek istemiyorum onu . onu kendi yalnızlığı ile ölece yalnız bırakıyorum. ve cezasını veriyorum. Onunla konuşmamam benim içime huzur veriyo. o ve bana empoze ettiği sorunları yokken daha huzurlu oluyorum.
Neyse işte kavga ettik ya eskiden olsa günlerce üzülüp. herkese bana bunu dedi bana şunu dedi diye herkese telefon açar ben haklıyım işte dedirtirdim. haklıyım zatan herkes biliyor ama :P bana hep onu idare et diyolar. neden idare edecekmişim ya neden , niye ben idare edicem o neden bana biraz saygı göstermiyor.. Hep ben yapıyorum. bu zamana kadar hep ben iyi davrandım.
Ama artık yok. Üzülmüyorum. herkese telefon açıp bana böle böle yaptı demedim. hatta sadece o gün sinirlerim bozukdu. o kadar.
Ertes gün normaldim. Artık alıştımda ben mi tınlamıyorum. yoksa telkinlerden mi bilmiyorum. ama telkinler olmassa içim hep suçlulukla dolu olacaktı. ve üzüntülü olacaktım.
Geçen gün forumda arkadaşların günlüklerini okuyorum. bi arkadaş benim gibi aynı akrabasına sevgi dolu şeyler yazmış. onu ne kadar sevdiğini ve eskiden beri hep böle olduğunu yazmış ne güzel. keşke bende de böle olsa idi.
Eskiden böle şeyler düşünüp düşünüp kafamda kurar kurar olayı büyütürdüm. Şimdi ise gene keşke bizde böle olsaydık diyorum. ama içimde bir üzüntü yok. bu böle devam edecek. ben iyi davransamda davranmasamda. herkesde onun huyunu biliyorsa ben neden paralanayım. suç benim değilki..
aslında eskiden beri biriken nefretten dolayı, benim hayatıma karışmasından dolayı bu nefretim.
onu affetmeyeceğim. onun yüzünden çok zor zamanlar geçirdim. çok utandım. bu durumumum ve psikolojimin bozulmasının tek sebebi o hayatımda istediğim yerde olamayışımın tek sebebide o..
şimdi düzelmeye çalışıyorum. ve Onu hayatıma katmayı da düşünmüyorum. Bana sözlerinden ve yaptığı baskıdan dolayı üzmesine izinde vermeyeceğim.
o na karşı aşırı nefret duygusu yerine ona karşı hiç bişi hissetmeye bırakacak. bu en büyük cez ona.. Her iyiliği herkese karşı kullanabilirim. am aonun için parmağımı bile kıpırdatmam.
aslında şimdi anlıyorum. ben şimdiye kadar hep onu suçladım. ama bundan sonra suçlamayacağım. Onu öle kabul edeceğim. Kendimide onun yüzünden üzmemeye çalışacağım.
Neysee telkinleri anlatacaktım. banbaşka olayları anlattım. Aslında yaşadığım şeyden daha önce suçluluk duyduğumu ama şimdi böle bir olay yaşasamda içimde bi üzüntü yada bi suçluluğun olmadığını farkettim.
:))
Bu benim hayatım, kimsenin üzmesine izin vermeyeceğim. Kendimin bile..
