Çok güzel bir yazı...
İnsan ne ararsa gerçekten onu buluyor gerçekten ...
Benimde en büyük sıkıntılarımın biri Endişe - Acelecilik - Kaygılar ve onun arkasındaki Korkular ...
Bu Korkular öyle güçlü ki içimde şuanda cılızlaşan ses " bu düşündüklerin olabilir ama dünyanın sonu değil güçlüklerin üstesinden gelebilirsin bir çıkış yolu elbette var " diye beni yatıştırmak istesede olmuyor yüreğim de omuzlarımda kocaman bir taşın altında eziliyorum ... bunun yanında sevgili eşim "neden korkuyorsun bu kadar mutsuzsun anlamıyorum işinden çıkarılsan da başarılı olamasan da kendi gözünden hatta şu an başkalarının gözünden düşsende yanlış anlaşılsanda bunları aşarız ...seni bırakmamdan suçlayacağımdan korkuyorsan böyle şey yüreğimden ne de aklımdan geçmez seni seviyorum ve senin ve kızımızın yanımda olmanızdan sağlıklı mutlu olmanızdan başka bir düşüncem yok hadi at git bu düşünceleri dese de
Ben de tamam deyip yine her doğan günle birlikte o sabırsız aceleci halimle çabalamaya başlıyorum sonraa ne oluyor yine bir hata yine o eleştiri yağmurları ve en çokta kendimi herkesten çok yerden yere vurmam çamura batmış gibi daha derinliklere dalıyorum ...Yine o cılız ses çamurda çabalamak fayda etmez ne kadar çırpınırsan o kadar dibe batarsın...
Dur yavaşla iç sakinliğini bulamadan bu çabalar hep yersiz boşu boşuna demeye başlıyor yine başa döndük
İşte bu zinciri kırmak için burayı buldum ve bugün bu sabah bu yazıyı okuyunca doğru yoldayım
ve aşacağım bunu başaracağım
İLK ADIMI ATTIM NE DE OLSA ....
paylaşımın için teşekkürler...