[justagirl]

dün gece karşı apartmanımda biri öldü. tabutu görmek korkuttu beni.
o tabuta rağmen, korkuya rağmen gene kafamı kurcalayan, beni evimde huzurla oturmaktan alıkoyan şeyleri atamadım zihnimden.
tüm gece uğraştım rüyalarımda...
çeliştim içimde, gene de atamadım kafamdan.
konu sadece bir yanlış anlaşılma da olsa benim hakkımda ne düşüneceklerdi? ya beni yanlış tanırlarsa? ya diğerlerini benden daha çok severlerse? ya ben grubun dışında kalırsam? ya beni az seviyorlarsa? ya bana iş teklif etmezler de onlara ederlerse? ya beni ikiyüzlü sanırlarsa?

biliyorum bunlar benim kendime dair hislerim. korktuklarım, bu sorular benim içselliğime ait.
biliyorum bilmesine de, çözüm nerede?...