Sağlıklı iletişim kurabilmek büyük yetenek.Ancak iletişim esnasında ya kendimi samimi olduğum insanlara ani ses yükselmesi ya da saçma sapan birespri yaparken bulabiliyorum ve o an sözcüklerin ardına kocaman bir pişmanlık çöreği beliriveriyor.Sıcak sıcak bir güzel onu yiyorsunuz ve midenize oturuyor.
Ben otokontrolümü daha da derinleştirmek istiyorum.Özellikle konuşurken. Sakinliğimi muhafaza edebilmeliyim, çevremdekilerin beni nazik ve canayakın bulmaları hoş,ancak biraz daha mesafeli olmak istiyorum.Hatta daha az konuşmak belki nadiren konuşmak.
Yolunu bilen varmı?