[cansuyu]

korkularımız ayrı.. yitirme korkusu yaşadıklarımız ayrı sanki..

genel olarak korkusuzluğumla gurur duyardım...ve genel olarak da korkusuzdum.. sanırım yitirecek birşeylerim olana dek.. ya da farkına varana.. sonra ufak ufak fobilerim oluştu.. böcekler mesela :)) ama evet Haticee korkunun hiçbir türlüsüyle kolay yüzleşilmiyor. çünkü sanırım en büyük korkumuz korkmaktan korkmak..

daha önce sözetmiştim :) en büyük gücüm eftelya gücü.. yani vazgeçebilme gücü demiştim..bunu bilinçli olarak geliştirdim hatta.. özgürlük aitsizliktir bana göre.. yitirmeyi göze aldığında tehdit kalmaz yaşamda.. aslında insan doğasına ters gözüküyor.. çünkü yeme içme barınma gibi temel gereksinimlerimizin hemen ardında yer alır aidiyet gereksinimi..fakat ben kendime aitliği ve bunun yolunun başka aitliklerden sıyrılmak olduğunu öğrendim yaşamda..
vazgeçebildiğim .. vazgeçebildiğimi bildiğim sürece güçlüyüm.. korku vazgeçemediklerimizden..

ve şimdi bakıyorum da :)) kızımla geliştirdiğim aitlik olduğu için kendime bile bişey olmasından korkuyorum :))

oysa korkmazdım hiç... yalnız kendime aitken...