[froyaa]

canım benim, sakinliğimi korumaya çalışıyorum susuyorum diye belirttim zaten ama susmam onu sinirlendiriyo mudur nedir sana söylüyorum cevap ver gibi söylemlerle tahrik ediyor resmen ve ben cevap vermezsem ola ki bir yanlış anlaşılma var kabul etmiş konumuna düşüyorum,soru cevap ilişkisinden ziyade suçlamada bulunmayı tercih ettiği için kendi bakış açısının doğru olduğunu düşünüyo.sesimi yükseltince susuyo,kardeşim asabidir mesela ona tek kelime etmiyor,babam ise sürekli susmayı tercih ediyor nasıl beceriyorsa.iyi olduğumuz zamanları düşünüyorum çok gezeriz konuşuruz arkadaş gibi de oluruz ama hep bir mesafe var aramızda ne sarılırız mesela ne canımlı cicimliyizdir (ben de sosyal çevremde bu konuda zorlandım örneğin yeni yeni aştım bu durumu sıcak olabilmeyi zamanla öğrendim..)sürekli ama sürekli bişeylerden şikayet ederken onu dinler ve avutur buluyorum kendimi, mütemadiyen memnuniyetsiz.sürekli gündeminde kafayı taktığı birşey vardır.bazen aramız kötü olduğunda oh kafamı dinliyorum diyorum ne yalan söyleyim.yani bir de sürekli takipte yok msj geldi kimden yok internette birşey yazıyosun kime.kiminle görüştün,görüşceksin genelde aynı saatlerde gelirim eve her çıktığımda kaçta geleceksin diye sorar istisnasız..güven duymuyor desem değil erkek arkadaşımı falan biliyordu mesela görüşmeme birşey demiyodu,anlayamıyorum.artık insan bir yaştan sonra gerçekten kaldıramıyor karşısına alıp rahatsızlıklarını ya da eleştirilerini ılımlı bir şekilde yapmayı becerebilse sorun bir nebze olsun çözülecek söylüyorum ama nafile.teşekkür ederim canım biraz olsun moral verdin sağolasın.