[ac_milan_ac]

Çok sağolun ama bende bir depresyon sıkıntısı yoktur beınm sorunum resmen sosyal fobi bence :) Çünkü mutsuz değilim.Yeri geliyo kahkahalarla gülüyorum yeri geliyo annemlere falan sevgi dolu samimice yaklaşıyorum öpuyorum kokluyorum onları. Yani öyle depresif değilim. Ama sosyal fobinin çogunu atlattıgımı düşünüyorum 15 yaşımdayken hiç abartmıyorum 1 tane insanla zar zor konusurdum.Hoca bana söz verirdi agızımı acmazdım.Sınıftakiler bana acayip acayip bakarlardı. Bu konu 16 yasına girdiğimde tamamen ortadan kalktı. Artık benden büyük birini görünce bi akraba falan görünce nasılsınız iyiyim siz nasılsınız sağolun bende iyiyim oldu görüşmek üzere gibi lafları hiç utanmadan cekınmeden söyluyorum. ama arkadaş ortamında o kadar rahat oldugumu söyleyemem.Eskiden dışarı cıktıgımda hem akraba hemde arkadaslarım beni görür diye korkuyodum şimdi sadece arkadaslarım benı gorur diye korkuyorum.kısacası bende depresyon olamaz :) ha bunu 15 yaşımdayken söyleseydiniz depresyonda oldugumu söyleyebilirdim size ama şimdi öyle biri hiç değilim :)