[ac_milan_ac]

bugünde bir arkadaşım bana '' zaten dünyaya sağladığın bi yarar yok '' dedi. geçtiğimiz günlerdede'' ölsen gitsen kimsenin haberi olmıycak ... çok boş bakıyosun '' gibi şeyler söylemişlerdi bana. bu gibi laflar beni üzüyor. bide arkadaslar ben dışarda kendim gibi davranamadıgımdan kendimi salakça gösteriyorum aslında ben böyle biri değilim ama içimdeki beni ortaya cıkaramıyorum.. insanların aklında hem salak hemde konusmayan sessiz biri olarak kalcam. arkadaslarım ilerde beni hatırlamaz bile. hatırlarlarsada sessiz konusmayan salak dayak yiyen ezik olarak hatırlayacaklar. kendimi salak olarak gösteriyorum çünkü diğer türlü bir arkadaslık edinemiyorum onlarla. öyle olunca sessiz oluyorum çünkü bir ortamda kendi fikrimi ortaya atmıyorum çekiniyorum. başkaları ne derse koyun gibi onu yapıyorum.

bazen aklıma sessiz olmak konusmamak gibi durumlarımı kabul etmek geliyor ama kabul edince kendimi iyi hissedeceksem bile insanların sessiz biriyle sıkılacağı düşüncesi gibi şeyler geliyor aklıma...geçenlerde babam bana '' sen benden daha olgunsun '' dedi. Ben cok mu ciddi biriyim acaba ya ... bu laf bile beni etkiliyor.Ciddi birimiyim ben acaba hemde bu yaslarda ... bu yaslarda insanın cıvıl cıvıl enerji saçan biri olması gerekirken... cıvıl cıvıl neşeli sosyal çekinmeyen hayattan zevk alan arkadaslarımla bir şeyler yaptıgım kendimi ve yaşamı sevdiğim bir hayatımın olması çok mu zor ? nasıl başarıcam bunu ben...