 Cevap: Papatyanin umut gunlugu:))
tüm vaktim gecem gündüzüm her anım bebeğimle geciyor..ev işlerini bıraktım yemeğe dahi yetişemiyorum kendimi unuttum çoktan..sabahları çok uykusuz uyanmama ragmen gerçi uyku yok da güne başlamak diyelim:)) aklımdan birsürü yapacaklar geçiyor ama hiç birini yapamıyorum bebişimle gecirdiğim heran bana huzur veriyor ama artık bişeyleri de yoluna koymam lazım en önemlisi kendime az da olsa vakit ayırmam lazım ama nasıl bu aralar boş bulduğum vakitlerde bedenim uyumak istiyor çünkü çok bitkin düşüyorum..kendimi zinde güçlü hissedecek bir telkin var mı acaba? |