Alıntı:
atessu Nickli Üyeden Alıntı
 ağzım bir karış açık kaldı...çünkü aynı sorun bende de var...nasıl başladı hatırlamıyorum ve nedende...ama bildiğim kendimi bildiğimden beri hayallerde yaşadığım...size durumu nasıl açıklayacağımı bilemiyorum ama resmen o an hayal ettiğim şey varmış gibi konuşuyor ve hareket ediyorum...biri görse deli der =)...zaten kimsenin yanında yapmıyorum ama yalnızken tıpkı arkadaş gibi arkada sevdiğim bir müzik ve ben başlıyorum hayaller kurmaya...hatta zaman zaman insanlar yanımdaykende kuruyorum bir iş yaparkende ama sadece zihnen oluyor...en çok derdim yalnızken yapmak işin daha da kötü tarafı ne kadar bu durumu engellemeye çalışssamda bir yerden sonra olmuyor kendimi gene eskisi gibi buluyorum...bir ara kendi kendime acaba şizofreni miyim diye sormuştum ama sonra şizofrenilerin gerçek hayatla hayal dünyasını ayırt edemediği gelince rahatladım =)...bu durumumdan aşırı rahatsız oluyorum çünkü dediğim gibi bazen kendimi durduramıyorum ve dahası hayal kurmaktan hiçbir iş yapmıyorum o an...gerçek dünyaya döndüğümde de zihnim savaşmaktan çıkmış gibi oluyor...iyi bir kız olmak isityorum ama hayal dnyasında yaşayarak böyle olmayacağının farkındayım...lütfen bana bu durumun neden olmuş olacağı ve nasıl kurtulacağım hakkında bir fikir beyan edersnz sevinirim |
Yazılanların aynısını birebir yaşadım. Zaman zaman hala da yaşıyorum. Bu durumun genellikle kendimi yalnız yada sevgisiz hissettiğimde oluşmaya başladığını gözlemledim. Çocukluğumdan beri kafamda oluşturduğum insanlarla sohbet ettim. Kimi zaman bunu yapabilmek için insanlardan bilinçli olarak uzaklaştım. Deli olduğumu dahi düşündüm lise yıllarında.
Sonrasında bu durumu aşmaya karar verdim. Hayal kurup odanın içerisinde hareketlenmeye konuşmaya başladığımı fark ettiğim anda kendimi durdurmaya çalıştım. " bir dur damla ya napıyorsun sen" dedim. Kitap aldım elime gittim bir film izledim.mutfağa daldım tatlı yaptım. Yeterli oldu mu ? Tabi ki hayır. Ama vazgeçmedim. İnsanlarla daha çok görüşmeye çabaladım. Yalnız kaldığımda hayal alemine girmeye başladığımı hissettiğimde ise bu sefer kalem kağıda sarıldım. Karşımda biri varmış gibi mektuplar yazmaya başladım.
boşlukta kalındığı zaman bu durum tekrar ediyor bende. Bu sebeple sürekli hedefler koyuyorum önüme. onlarla uğraşırken "kendimi kontrol edemeyecek kadar" hayal kurmuyorum.
Hayal kurma işini de yatmadan önceye erteliyorum. Çekim yasası ile ilgili olmasını istediğim şeylerin hayallerini kuruyorum bu sefer. Kendimi çok kaybetmeden tabii ki