[ruhumpapatya]

nurhanza Nickli Üyeden Alıntı

bende 45 yaşındayım, bu forumu bulana kadar ezik, çaresiz, yaşamayı bile hakketmeyen biri gibi hissediyordum, 5 yaşından beri aile içi şiddet, evliliğim şiddet, hayat hep bir şiddetti... bu şiddetli hayata karşı şiddetli sevgi dolu olduğumu fark ettim...evet hayata tutunduğumu fark ettim. günlüğüm var burada "nurhanza devam ediyor" diye... forumun her köşesini okuyordum, sonra facebook çıktı eskisi gibi uğrayamıyorum, ama hayat öyle şiddetli bir sevgi yumağı olarak sarmalıyor ki beni, sevgiyi ben üretiyorum... o babacığımın hastalık süreçleri, ölümü ve bana bakışlarını asla unutamam onu öyle bir affettim ki... ona karşı tüm öfkem kocaman bir sevgiye bıraktı yerini oldukça uzun bir süredir babam yüzünden hayatımın mahvolduğunu düşünüyordum, şimdi farkındayım ki beni ben yapan tüm olaylarda baş rol oyuncum canım babam güzel bir insana dönüşmemide sağladı.. bakış açısı ve şiddetten uzaklaşa bilme yeteneği kazanman gerekiyor... karşı manevralar geliştirmek lazım, hepsi sevgi dolu olmalı... yaşanacak olanlarda yaşanıyor, okumalısın, bol bol oku... ve hayatla bağlarını kopartma.. facebook kullanıyorsan albümlerime bak... megolomanlık etmek niyetinde değilim.. ama hayatım değişti forumu sayesinde başardıklarımın resimlerini görmeni isterim.... hayatım gerçekten değişti... kendime acımıyorum kendimi çok seviyorum herkes beni çok seviyor... nurhan altıntaş.... kocaman öpüyorum seni

Ne güzel yapmıssın ablam en güzeli zaten. Bu hayat cok güzel ama yaşayabilmene işte. Okuyorum cok okuyorum :) arkadaslarım falan var onlarla meşgul etmeye calısıyorum kendimi. Ama ne yazık ki dediğim gibi kendimi meşgul edebilmeme bile müsaade edilmiyor be ablam ya diyorum çıkayım biraz kafa dağıtayım kendimi dinlendireyim yok izin verilmiyor bazen veriliyor ama hep bir eve erken gelme kontrolü hiç rahat rahat gezebildiğimi kafamı dahıtabildigimi hatırlamıyorum ya. Bana en büyük zararı verdiler ruhum ölmüş gibi hissediyorum bu yaşımda ve kendi kendime mücadele vermeye calısırken dışarıda baskasının birsey yapacağı mazeretini sunuyor bana ama gercekten böyle olmadıgını biliyorum cünkü o da biliyor ben acık saçık da giyinmiyorum tenha yerlere de gitmiyorum ayrıca arkadaş bulunduruyorum yanımda bir yere giderken yani bana biri birşey yapmayı aklına koymuşsa zaten okula giderken bile yapar ama dısarda görülüp de birsey yapılmaya yeltenilecek bir tarzım tavrım yok ki. Ağırbaşlı olduğum da söylenir. Facebook sayfana da bakacağım hemen insallah ben de senin gibi daima ayakta kalırım ablacım benim :) ne güzel insanlarsınız ya