Hayatı Cesurlar Kucaklar

[RenaC]

Hayatı Cesurlar Kucaklar

Cesaretin kapısını aralamak güç görünebilir. Ama bir kez hayatının sorumluluğunu alma cesaretini göster o zaman hayat da senden yana olacaktır. Cesur ol, hayat cesurları sever.

Hayata inanırsan o da sana destek oluyor. Hayatın senden yana olduğunu görmezden gelirsen açıkta kalıyorsun.

Bu basit ama evrensel kuralı anlamazdan geldiğimizde, kulak ardı ettiğimizde veya inanmadığımız için mutsuz ve doyumsuz oluyoruz.

Evrensel yasalar bunu söyler hep. " Nasıl düşünürsen hayatın öyle olacaktır." O halde; kendin hakkında neler ve nasıl düşündüğünü farket ! Kendini değerli buluyor musun ? Kendini değerli buluyorsan, değerli insanları hayatına çekeceksin.

Sadece kendini değerli bulmaya cesaret et yeter !

Hayat bizi mutlu görmek ister. Aslında mutlak olan hayatın doğasında bilgelik ve mutluluk var. Mutluluk gerçekten sevmekten, bilgelik gerçekten anlamaktan doğar.

Haklısın sen, bugün yaşadığımız sevgi değil acımasızlık, haksızlık, öfke, korku, çaresizlik, suçluluk! Ama bunlar hep bu fani dünyanın çelişkili gerçekleri! Tüm bu olumsuzluklar ruhumuzdan değil, ruh bedenlendikten sonra ortaya çıkıyor. Belki de sebebi çelişki ve tehlikeleri farkedip geçici bir dünyanın tuzaklarına aldanmayalım, çelişkilerin ötesine geçmeyi öğrenebilelim diye ne dersin ?

Geçirdiğimiz her kaza, başımızdaki her bela hayatın gerçekte ne olduğunu anlamamız için bir deneyim! Bir fırsat! Başka bir şey değil ki.

Bunu bir kez anlayabilsek ve kabullensek, zihnimizde böyle özümsesek hayat bizi sevecektir inan biz de onu!

Eğer şartlar senin lehine işlemiyor görünse de bu da makro planın bir parçası, öyle değil mi? Herşey istediğin gibi olsaydı, senin için gerçekte değerli olanı sahtesinden nasıl ayıracaktın?

Bu beceriyi gösterebilmek! Bu bilgeliğe ulaşabilmek!

Bu fani okuldan pekiyiyle mezun olabilmek! Tüm marifet burda yatıyor! İkmale mi kaldın olsun üzülme, sınıfta mı çaktın, önemli değil! Yaşadığımız acı tatlı her deneyim yine de bizi mezun etmek için!

Hayat kendisini kucaklayacak birini bekler mutlu etmek için. Çünkü hayat canlıdır ve sağlıklı her canlı gibi mutlu ederek mutlu olmak ister! Hayatı kucaklamak için cesaret biraz.

[fgceker]

Emeğine ve yüreğine sağlık,öyle doğru ki yazdıkların

İnsanın başına ne gelse çoğu değersizlik hissinden kaynaklanmıyor mu? Kendimizi iyi olan şeylere layık göremememizden

Sırf kendimizi iyi şeylere layık göremediğimizden hep daha azına kanaat getiririz ve daha azını isteriz...Ben kimin ki o işe sahip olayım?, ben kimim ki o kızla/erkekle tanışayım?, ben kimim ki onu yapayım bunu yapayım?...bu liste ben kimimlerle başlar ve uzarda gider....

Oysaki başımıza gelen her olayı bir fırsat, bir sıçrama olarak görebilsek hayatın aslında ne kadar eğlenceli ve süprizlerle dolu olduğununda farkına varıvereceğiz

Küçüklükten koşullanıp kodlanmışız, zor olan makbuldur,bir şeye kolay erişiyorsak o işin altında bir iş vardır

Oysaki Hayatın kendisi basit,eğlenceli yaşamaya değer...

Başımıza gelen herşey bizi şu hayat okulundan mezun edebilmek için; yağmur olmasa güneşin, acı olmasa tatlının kıymetini nasıl bilecektik...Herşey yerinde ve kararında aslında...yapmamız gereken tek şey biraz ondan,biraz bundan kendi yaşam pastamızı pişirmek ve herkesinkiyle aynı olmasını beklememek...Herkesin damak tadı farklı ;dolayısıylada herkesin yaşam pastasının tadı da...

mesela benimki 10 katlı ve hala daha azimle kaçak kat çıkmaya devam ediyorum

Mert beyin çok sevdiğim bir lafı var. ''Herkes ölür ama herkes yaşamaz ''

Yaşayanlardan ve kendi hayat pastanızın tadını sonuna kadar çıkaranlardan olmanızı diliyorum

İhtiyacımız olan tek şey birazcık miniminnacık bir cesaret...Oda hangimizde yokk

[RenaC]

fgceker Nickli Üyeden Alıntı

Emeğine ve yüreğine sağlık,öyle doğru ki yazdıkların

İnsanın başına ne gelse çoğu değersizlik hissinden kaynaklanmıyor mu? Kendimizi iyi olan şeylere layık göremememizden

Sırf kendimizi iyi şeylere layık göremediğimizden hep daha azına kanaat getiririz ve daha azını isteriz...Ben kimin ki o işe sahip olayım?, ben kimim ki o kızla/erkekle tanışayım?, ben kimim ki onu yapayım bunu yapayım?...bu liste ben kimimlerle başlar ve uzarda gider....

Oysaki başımıza gelen her olayı bir fırsat, bir sıçrama olarak görebilsek hayatın aslında ne kadar eğlenceli ve süprizlerle dolu olduğununda farkına varıvereceğiz

Küçüklükten koşullanıp kodlanmışız, zor olan makbuldur,bir şeye kolay erişiyorsak o işin altında bir iş vardır

Oysaki Hayatın kendisi basit,eğlenceli yaşamaya değer...

Başımıza gelen herşey bizi şu hayat okulundan mezun edebilmek için; yağmur olmasa güneşin, acı olmasa tatlının kıymetini nasıl bilecektik...Herşey yerinde ve kararında aslında...yapmamız gereken tek şey biraz ondan,biraz bundan kendi yaşam pastamızı pişirmek ve herkesinkiyle aynı olmasını beklememek...Herkesin damak tadı farklı ;dolayısıylada herkesin yaşam pastasının tadı da...

mesela benimki 10 katlı ve hala daha azimle kaçak kat çıkmaya devam ediyorum

Mert beyin çok sevdiğim bir lafı var. ''Herkes ölür ama herkes yaşamaz ''

Yaşayanlardan ve kendi hayat pastanızın tadını sonuna kadar çıkaranlardan olmanızı diliyorum

İhtiyacımız olan tek şey birazcık miniminnacık bir cesaret...Oda hangimizde yokk

Yazıya çok güzel bir yorum getirmiş can alıcı bir şekilde yaklaşmışsın Arkadaşım.Teşekkür ederim

[Bilge İnan]

Cesareti gösteremezsen hayat bir şekilde seni ona mecbur ediyor :) Trajik mi, komik mi yoksa trajikomik mi bilinmez ama, uzun zamandır istifa etmeye cesaret edemiyor, bir o kadar da o işyerinde çalışmak istemiyor ve artık gitmem gerektiğini biliyordum. Erteledikçe mutsuzluğum arttı, mutsuzluğum arttıkça verimim ve sabrım azaldı... Ve gün geldi çattı. Ben o çok korktuğum istifamı bugün gerçekleştirdim. Ha, bundan sonrası ne olur, hiç bir fikrim yok. Çünkü öyle bir şeye cesaret ettim ki, toplumsal bilinç insanının belki de cahil cesareti dediği bir şey bu... Bu istifa ile birlikte görmekten korktuğum herşeyi net olarak göreceğim artk. Korkuyor muyum hala? Evet, korkum var elbette. Ama biliyorum ki, ne olursa olsun hayat benden yana çünkü onu ben seçtim! :)

Daha önce de deneyimledim bunu. Bu sebeple korkum biraz daha teseli buluyor. Günlüğümü incelerseniz, geçtiğimiz yıl mart ayında yine korka korka istifamı geciktirmiş, sonunda dayanamayıp istifa etmiştim ve bir yıldır yapmakta olduğum görevi bu sayede elde etmiştim. Şimdi biliyorum ki, her ne kadar geçiş süreci korkutucu gibi görünse de, bir öncekinde olduğu gibi daha iyi bir hayat beni bekliyor... :)