[RenaC]

Zor günlerinizde size yol gösteren, sizi ayakta tutan, yaşama sevince veren gelecek hayalinizdir. Hayatla ilgili kararlarınızı kolaylaştıran, sizi insan yapan ise bağlı olduğunuz değerlerinizdir. Çabalarınızın sonuca ulaşmasını sağlayan şey hedef belirlemenizdir; kişiliğiniz, olumlu düşünceniz, yaratıcılığınız ve mücadele ruhunuzdur.

Mutluluğunuz narin bir kelebek gibidir.

Yazının (ve kitabın) başlığı niçin “Avucunuzdaki Kelebek?”

Zamanın birinde iki tane kız kardeş varmış, nasıl akıllılarmış anlatamam. Etraflarındaki ve okuldaki tüm bilgi onlara yetmez olmuş. Bir gün, anneleri onları dağdaki bilge adama götürmeye karar vermiş :

Kızlar, bilge adamla karşılaşınca ona sorular sormaya başlamışlar. Bilge adam bütün soruları doğru cevaplamış; kızlar çok sevinmişler ve annelerinden eğitimleri için bir süreliğine izin isteyerek bilge adamın yanında kalmışlar.

Sordukları soruların hepsinin cevabı doğruymuş. Bir süre çok mutlu olmuşlar; ama sonra sıkılmaya başlamışlar. “Bilgenin bilemeyeceği bir soru bulmamız lazım” diye düşünmüşler. Kızlardan biri bir gün “Buldum!” diye sevinmiş. “İki elimin arasına bir kelebek koyacağım ve bilge adama soracağım, “Avucumun içinde bir kelebek var. Canlı mı, ölü mü? “Ölü” derse kelebeği bırakacağım. “Canlı” derse avucumu hafifçe bastıracağım. Her ne derse cevabı bilemeyecek.” Kızlardan birisi kapalı tuttuğu ellerini bilge doğru uzatmış. (Şimdi lütfen siz de yapın. Avuçlarınız birbirine bakacak şekilde ellerinizi birleştirin ve uzatın. Ben açın deyinceye kadar da açmayın.)

VE sormuş:

“Avucumun içinde bir kelebek var; canlı mı, ölü mü?”

Bilge adam cevap vermeden önce uzun süre kızın gözlerine bakmış ve cevaplamış :

“Senin ellerinde kızım. Senin ellerinde…”

Şimdi bakın hayatınıza ve mutluluğunuza…
Nerede mi?
Açın avucunuzu…
Sizin ellerinizde; tam avucunuzun içinde.

Bir Portekiz atasözü der ki “Yaşadıkça yaşlanmazsınız, yaşamadıkça yaşlanırsınız.”

Mutluluk dileklerimle.



Alıntı
Kaynak : Ahmet Şerif İzgören, Avunucuzdaki Kelebek

[delimanyak]

ahmet şerif izgören..


değişim hikayem sanırım bu yazarla başladı.. nasıl desem yaklaşık üç buçuk sene önce bir aşk yüzünden resmen karalar bağlamıştım böyle çok net hatırlıyorum böyle yüksek bir yere çıkıp sadece insanları seyretmek istiyordum.. o zamanlar izmirdeydim en yakın arkadaşım da ankarada dert ortağımdı. diyordum ki böyle odalarım kapalı perdelerim kapalı birinin gelip yeter artık kendine gel demesi lazım camları açması lazım odama güneşi doldurması lazım.. yaşıyorum ama ruhum o evde tıkılı kalmıştı resmen bunu hissediyordum.. arkadaşım bir kitap okumuştu ordaki bir sözü de bana söylemişti..

"Hiç bir zaman gülümsemekten vazgeçme, üzgün olduğunda bile!

Gülümsemene kimin, ne zaman aşık olacağını bilemezsin.. "

Gabriel Garcia Marquez

sırf bu söz için kitabı okumak istemiştim...işte hem o ruh halinden kurtulmak için hem de bu kitabı almak için arkadaşımla görüşmüştüm ankaraya geldiğimde.. arkadaşımla görüşmek beni o ruh halinden çıkaramadı.. ama kitap ama kitap.. yani nasıl desem bir çırpıda okudum kitabı bilidğim ama unuttuğum her şeyi tekrar hatırlattı.. dayanamadım bir süre sonra tekrar okudum kitabı.. ama maalesef arkadaşıma vermem gerekiyordu kitabı.. okuduktan sonra tekrar arkadaşıma verdim..

sonra izgörennin sitesinde avucunuzdaki kelebeği duydum o kitabı da okudum hatta danışmanlık merkezi ankaradaymış.. kitaptan bahsederken falan hep ahmet amcam diye anlatıyordum : ) işte avucunuzdaki kelebeği o merkeze götürüp imzalattım çok çok teşekkür etmek için kendisiyle tanışmak da istemiştim ama kısmet olmadı..

benim ayılıp bayılıp iki kere üst üste okuduğum kitabı yani şu hortumlu dünyada fil yalnız bir hayvandır kitabını daha fazla dayanamayıp ilk fırsatta aldım üçüncü kez okudum.. ve şöyle bir güzelliği var o kitabın böyle nasıl deyip kalın kapaklı falan özel basım sanırım.. ve ben bir daha o basıma hiç denk gelmedim... : )