[sweetness]

Bende cok genc yasta aile istegiyle enlenenlerden biriyim.. Evlendikten sonra yurtdisinda yasamaya basladim, ama gerek daha cok yeni evli olmama ragmen evliligimdeki olumsuzluklar, gerekse yurtdisinda, ailemden uzakta yanliz olmam beni fiziksel olarak olmasada ruhen cok yipratti. Bosanma karari almak benim icinde kolay olmadi bunun icin hemen hemen 3 yila ihtiyacim oldu...
En sonunda bu karari aldigimda, buna ailemde dahil herkez karsi cikti. O dönem bende bosanma karariyla evi terk edip ailemin yanina dönmüstüm, ama gerek esim degisme sözleriyle gerek ailem ve cevrem birsans daha vermem gerektigini söyleyerek beni geri dönmeye ikna etmislerdi.Döndüm..Evliligime, esime ikinci bir sans verdim ( Bunu icimde kalbimde gercekten yaptimmi emin degildim) ama o ikinci sansi ona verdim. Bu bana sadece bir yilimi daha kaybettirdi ve bu bir yilin sonunda artik kesin bir kararlilikla hickimseye haber vermeden evi terk ettim.. Tabiki evi terk ettikten sonra haber verdim ama terk edinceye kadar nere nasil gidicegime karar verinceye kadar beni yeniden ikna etmeye calismasinlar karsi gelmesinler diye haber vermedim...
Bosanali 3 yil oluyor, kendime yeni bir hayar kurmaya calisirken yasadigim olumsuzluklara ragmen aldigim bu karardan hicbirzaman pismanlik duymadim..

[yeni bir hayat]

Boşanmadan sonra yapılacak en doğru hareket, arkaya hiç bakmamak. Çünkü bu insanı hep geriye götürüyor,yıpratıyor,ilerlemesini önlüyor. Tabii uygulamak ise kişiye göre değişiyor.Kişinin özgüveni yüksekse fazla yara almadan atlatır .Kendisine "yeni bir hayat" kurar. super

Bu sitenin 7 yıl önce kurulmasını ve o zaman tanışmayı çok isterdim. Eminim çok daha iyi olurdu...

[kırmızıtarçın]

Ahhh!! diyerek başlamak istiyorum..Çocuğu olan bir kadın için hayatta verilen en zor ama eğer mutlu değilse en doğru karar bence.Ben epeyce mücadele ettim bu konu ile daha hala süren bir savaşı yaşıyorum boşanmaklada bitmiyor malesef:)
Çalışıyorum evim var yarımda olsa ama yinede hayatın toplumun ailenin bakışı bile öyle farklıki:)
erkeklerle uğraşmakta zor.. allah yardım etsin herkese özellikle annelere.. helede çocuğundan ayırılmaya çalışılan annelere..

[mellisa]

Boşandıktan sonra uzun süre bazı şeyleri üzerimden atamadım.Kağıt üzerinde bitiyor ama içinden atmak zaman istiyor.Boşanmayı ben istedim.Eşimle anlaşarak ayrılacaktık.Ama tavırları belirsizdi.Bana zorluk çıkardı biraz.Sonuçta tıkanan bir ilişkiyi yürütmek doğru olmuyor.
Ençok şöyle bir ön yargıyla karşılaştım.İnsanlar genelde erkek bitirir evliliği diye düşünüyor herhalde.Sonradan "eşin seni niye bıraktı" diyen çok oldu.Hiç unutmuyorum.Tam mahkemede eşimi razı edeceğim olaysız bitmesi için,iki kadın avukat bizi gördü,başladılar eşime nasihat etmeye." Evine dön,çocuklarını bırakma"diyorlardı.Çok kötü konuştum onlara.
Aradan yıllar geçti.Adam benden dönüş göremeyince gitti evlendi.Sırf ayrılmaya razı olsun diye nafaka istememiştim.Yıllarca kendim baktım çocuklara.Daha birkaç ay önce desteğe ihtiyacım olduğundan nafaka davası açtım.Alıyoruz artık.
Bazen keşke nafaka vermese de çocuklarını sık arasa diyordum.Ama yeni eşi buna meydan vermiyor.Çocuklar da duruma alıştı zaten.
Boşanmak iyi bir şey değil.Ama hayatın bir gerçeği de bu.

[defnilaume]

Arkadaşlar size boşandıktan sonra yaptığım en büyük hatayı anlatmak istiyorum.Siz yapmayın diye söylüyorum.Boşandıktan sonra ilk yaptığım kendime acımak,korku,hep elalem ne der,kendimin zavallı olduğuma en başta ben inandım ve oldu tabii.5 yıl boyunca marifetmiş gb bunu yaptım.7 yıl oldu boşanalı son 2 yıldır çok farklı düşünüyorum.Evet şimdi değiştim ama geriye baktığım da bence hayatımın en büyük hatası ve keşke si budur.çok şey kaybettim ama bunları yaşadıktan sonra da kendimi kazanmam ve güçlü olmamı öğrendim.Anlatabildimmi bilmiyorum :)

[lalezar]

Hayal abla harikasın helal olsun!

[_pretty_]

Bende boşanalı 4 ay oldu.Yeni sayılır.Ama hala tereddütlerim acaba tekrar olurmu diye? tabi karşı taraftan hiç ses yok.Bi anda yalan oldu.Bende çok sıkıntılar çektim.Depresyona girdim evliliğimde.şimdi çok iyiyim.Ama insan yinede ayrılmasaydım nasıl olurdu diyor.ben soruyorum bu soruyu kendime.Hiç öfkem yok ayrıldığım eşime sevgim var.Bazen depreşiyo bu sevgi bazende iyiki ayrılmışım diyorum.Tabi insan iyi olunca o zor günleri unutuyor.Evlilik çok güzel bekarlık hayatıma hiç özlem duymamıştım.Ama bana değer vermeyen birini seçmiştim.Bunuda boşanma sürecinde daha çok gösterdi.Ama onun içinde dua ediyorum Rabbime iyi olsun diye.Bende atlatacağım bu tereddüütleri zamanla ..

[NUNKI]

Eşim saolsun bir günde boşanma kararını açıkladı ve ne yaptıysam dönmedi.Meğer o 3-4 ay öncesinden beri düşünüyormuş.Bana ne kadar değer verdiği aşikar!
Yine sagolsunlar ailesi bu kararda birebir etkili oldu.Bana dava açtı.Dengesizlikleri vardı ama bu kadarını tahmin edemiyordum tabii ki.Benim hatalarım da vardır olmaz mı vardır insanız.Ama böylebir muamaleyi haketmedim.Onun için kendimi tedavi etmeye çalışıyorum.Dünü ve yarını düşünmeden..Tabii ki bu arada travma geçirdim ve depresyondayım
Allahtan eşimi baba ve kendimi de o eşten anne yapmadan ayrılıyorum.
Tavsiyeleriniz varsa zevkle dinlerim.Kalbim kırıksa bile,aklım yerinde çok şükür.

[ESOS]

bence şükret hayat sana yeni bir şans verdi ....kendini arındır onu affet ve ailesinide tabiki hayatında açtığın sayfada senin enerjin yüksek olsunki hayatına yeni dahil olanlar senin gibi olsun ...MUTLULUKLAR...

[AYIŞIĞI]

asevgican Nickli Üyeden Alıntı

kolay alınmaz.. öle iki günde hiç alınmaz ,alınmamalıdır. öfkeyle yola çıkılmaz, iyi hesaplar yapılmalıdır. yürekle sıkı bi
pazarlığa oturulmalıdır ki, asıl olan odur.
ben önce vicdanımla konuştum. duygularımla hesaplaştım. düşüncelerimi paylaştım eşimle dostumla. hiçç acele etmedim. zmana yaydım çünki kendimden öte küçücük bir çocuğum vardı ardımda.
vazgeçirmek isteyen çevremdeki tepki dolu tavırlar kararımı geciktirdi en çok. zaman kaybettirdi.
sıkıca hesaplarımı yaptım. nasıl yaşayacağımdan, nasıl düşüneceğime kadar. en ince ayrıntıyı bile düşündüm. oalsılıkları yatırdım masaya hangileriyle başedebilirim hangilerinde yenik düşerim belirledim aklımın erdiğince.
şanslıydım. eşimde aynı hesapları yapmıştı.
mahkeme günü rahat girdim salona. öncesinde anlaşmıştık zaten. 10 dk sürdü, el sıkıştık ayrıldık.
yine sevgili eşimizin dostumuzun lüzumsuz önyargıları nedeniyle zor bi süreç geçirdik. ortak noktamız oğlumuz oldu,onun ötesinde hiçbişeyi öenmsemedik buyüzden.
3,5yaşında herşeyi anlattığımız, dil birliği yaptığımız iyi yetiştine inandığım bir oğlumuz var.
asıl olan geriye dönüp baktığınızda geçmişe gülümsemekle yetinmek ve pişmanlık duymamaktır bence..
boşanabilmek bi başarıdır bizim gibi toplumlarda.. ama herşey kendine inanmakdan ibaret..

ama yıkmak kolay yapmak zordur... hayatda hep öle güneşli günlere gebe değil. çocuk varsa aile birliğini korumak adına elden gelen herşey yapılmalıdır...ama yapılacak bişi kalmadıysada insan gibi ayrılınmalıdır. kimsenin kimseye ne evliyken ne boşanırken nede sonrasında eziyet etme hakkı yoktur.
sevgiler...

9 yıllık evliyim,9 yıldır sürekli gelgitlerdeyim.9 yıldır bilinçaltımda boşanma fikri,bazen vazgeçiyorum,bazen boşanmalıyım diyorum,sonra oğlumu düşününce ne olursa olsun devam etmeli diyorum.karmakarışık.kötü bir dönemde yanlış verilen kararımın sonuçlarını yaşıyorum ve yaşatıyorum.:((