Zamanın Kölesi

[tolgaasya]

Tolga ÇELEBİ

Farkında olmak, yaşamak demektir, yaşadığının farkına varmak.
Yaşamak ise, şimdide kalmaktır. Bu da farkındalığın ta kendisidir.

Sabah cep telefonunun alarmı çalıyor ve saat 7’de uyanıyorum. Hızlı bir şekilde kahvaltı yapıyorum. Kahvaltıdan sonra tıraş olup hazırlanıyorum ve dışarı çıkıp servisi bekliyorum. Servis saat 8’de beni alıyor. Trafiğin durumuna göre 8:45’de işyerine ulaşıyorum. Gün boyunca çalışıyorum ve öğle yemeği için zamanın gelmesini bekliyorum. Saat 12:30’da emeğe gidiyorum. Acele bir şekilde yemeği yiyerek arkadaşlarımla hoş beş sohbet ediyorum. Yine masama dönüp çalışmaya devam ediyorum. Yoğun bir günün ardından akşam oluyor ve eve dönüyorum. Ertesi gün yine aynı şeyler. Yoksa ben zamanın kölesi miyim?

Mevlana Mesnevisinde şöyle diyor: “Sufi vakit çocuğudur; geçmişe üzülmez, geleceğe kaygılanmaz sadece içinde olduğu anı yaşar geçmiş ve gelecek bizi Allah’tan uzaklaştırır her ikisini de ateşe atıp yakın.”

Zaman; bir nesnenin evrende A noktasından B noktasına geçtiği aralıktır. Örneğin elimizdeki kaşıkla çay bardağına vururuz, sonra bir daha vururuz İkisi arasındaki süre bizim için bir zamandır.

At arabasıyla dünyanın etrafını dolaşmak büyük bir zaman ister. Uçakla dolaşmak daha kısa bir zaman ister. Fakat bir astronot birkaç saatte dünyanın çevresini uzaydan dolaşabiliyor. Ünlü bir bilim adamı: ‘Güzel bir kadının yanında bir saat bir dakika gibi geçer ama sıkıcı bir işle uğraşırken bir saat bir gün gibi geçer’ diyerek zamanın göreceli olduğunu anlatmaya çalışmıştır:

Bir arkadaşım; hafta sonu da dahil her gün saat 7’de uyandığını söylüyordu. Aslında bu arkadaşım farkında olmadan bilinçaltına telkin yoluyla her sabah 7’de uyanması gerektiğini emrediyordu. Bilinçaltı bu düşünceyi gerçek kılmak için sorgulamadan itaat ediyor ve bu kişiyi her gün sabah 7’de uyandırmayı başarıyor...

Eğer bir işin iki saatte bitireceğim derseniz, iki saatte bitirmeye çalışır ve gayret edersiniz. Ama aynı yazıyı akşama doğru bitireceğinizi düşünürseniz; inanın bana bu yazı akşama kadar bitmez. Neden? Çünkü sizin her düşüncelerinizi, espri anlayışından yoksun bilinçaltınız emir olarak algılıyor.

Düşüncelerinizde zaman ve mekan sınırlaması yoktur. Çok sıkıldığınız bir anda, gözlerinizi kapatarak güzel bir tatil bölgesinde yürüyüşe çıktığını düşünebilirsiniz. Ya da hiç gitmediğimiz ama sadece resimlerini gördüğümüz bir şehirde gezdiğimiz de hayal edebiliriz. Biz düşüncelerimizde özgürüz. Burada önemli olan şer; hangi düşüncelere kendimizi iyi hissettiriyor, hangileri bizi karamsarlığa sürüklüyor.

Eğer mükemmel bir hayat arkadaşı bulmanın çok uzun zaman alacağını düşürseniz, bu çok uzun sürer. Bizim için gerçek olan tek şey “şimdi”dir. Çünkü hayat “anda” yaşanır.