Çocuklarda İnatlaşma Neden Olur?

[hayatimdegisti]

<object width="450" height="404"><param name="movie" value="http://www.uzmantv.com/getswf/NrTQQr0g-1_" /><param name="WMode" value="Transparent"><param name="allowNetworking" value="all"/><param name="allowScriptAccess" value="always"/><embed src="http://www.uzmantv.com/getswf/NrTQQr0g-1_" wmode="transparent" width="450" height="404" name="player" type="application/x-shockwave-flash" allowScriptAccess="always" allowNetworking="all" /></object>

.

[yakamoz]

Yanlış Anlama Anne !


Amacım seni üzmek değildir

Beni sakın yanlış anlama.

Pişman olmanı isteyemem senden

Ya da ağlamanı

Sadece dinlemeni istedim,

Birazcık kabullenmen fikirlerimi.

Ya da ne bileyim

Kendi doğrularını değil de .

Biraz da benimkileri düşünmeni istedim anne.

Sevmeni istedim benim sevdiklerimi

Ama senin gibi değil benim sevdiğim gibi.

Görmeni istedim güneşi

Benim gördüğüm gibi

Yani sadece sarı ve yuvarlak değil

Arasında turuncuların da olduğu bir resim gibi.

Senin doğru(arını inkâr ettim anne,

Karşı çıktım sana

Ve sen tüm kızgınlığınla

Kötü kötü suratıma bakıp kızdın.

Oysa biliyor muydun

Aynı zamanda sen de benim doğrularımı

İnkâr ettin anne.

Sevdim anne

Doyasıya, ölesiye.

Ama bilmen gereken bir şey vardı,

Asla boyun eğmedim, eğmeyeceğim.

Senin de öyle görmeni istedim

Ama göremedin anne.

Bana asi deme anne

Çünkü senin istediğin

Kendi fikirlerini

Barınamayacakları bir bedene sokmak.

Oysa ben de büyüdüm anne,

Eski küçücük çocuk değilim artık.

Kendi fikirleri olan

Özgürlüğüne düşkün bir insan olma yolundayım.

Yani bir başka deyişle

Bir yaşama savaşı veriyorum belki kendi kendime.

Bana kızma anne

Çünkü sen hiç ayakların kopana kadar

Ve dilediğince bağırarak dans etmedin.

Çünkü sen hiç ağaca çıkıp

Ayvaları toplamadın.

Ya da yakamozları seyretmedin akşam,

Dalgalı bir denizde boğuşmadın dalgalarla;

Belki de ıslak kumlara

Üstüm kirlenir mi diye düşünmeden

Uzanmadın,

Ya da yıldızları toplamadın gökyüzünden.

Belki de bunların hepsini yaptın da,

Bana anlatmadın.

Niye anlatmadın anne?

Senin yaptığın hataları yapmayayım diye mi?

Oysa söyler misin anne,

Hataları yapmadan doğruları nasıl öğrenebilirim?

Nasıl ben olabilirim istediğim gibi?

Nasıl yaşayabilirim bu iğrenç dünyada?

Ben siyaha mavi derim belki

Körü körüne inanmadan,

Oysa sen yemin edebilirsin siyahın siyah olduğuna.

Peki niye düşünmüyorsun anne

O ya maviyse diye?

Hiç çikolatalı dondurma savaşı yaptın mı anne

Gülmekten katılarak

Hiç düşündün mü her sene kızdığın

O yumurta savaşı ne eğlenceli diye?

Belki de o savaşları yapmasaydım anne,

Yanlışlarla savaşmayı öğrenemeyecektim.

Ama öğreniyorum anne.

Sen hep şiir yazdığımı

Ve bununla ilgili bir meslek seçmemi istedin

Ama ben sadece hissettiğim için yazıyorum anne

Mecburiyetten yazmak istemiyorum.

Evet, belki hiç iyi öğrenci olmadım hayatımda,

Olamadım.

Ama doğrudan olmasa da hep örnekler vardı.

Gösterdiğin, göstermek istediğin

Ama görmek istemedim anne.

Hep bu yüzden bana kızdın.

Gördün mü yine benim doğrularımı inkâr ettin anne.

Ben risklere girmeyi severim

Yani tekdüze bir yaşam istemiyorum

Çevremdekiler gibi olmak,

Ben değişik olmak istiyorum anne

Fikirlerimle tanınmak.

Aramızda dağlar var

Kocaman dağ gibi fikirler

Belki bir savaş var aramızda,

Adı

Fikirler ayrılığı.

Ben karanlıktan korkmam anne

Çünkü onun gizini ve güzelliğini biliyorum

Oysa sen hep ışık yakarsın hava karardığında;

Oysa perdeleri açıp

Işıkları kapatıp seyrettin mi hiç gökyüzünü,

Bardaktan boşanırcasına yağmur yağdığında

Hiç ıslanmak geldi mi içinden?

Benim geldi anne

Ama sen izin vermedin yapamadım.

Oysa hep korktun hasta olacağımdan

Ben benim anne

Hastalığım da bana, sağlığım da...

Artık böyle olmak zorunda

Belki bunları beni düşündüğünden yapıyorsun

Ama bu kadar düşünme anne

İzin ver biraz da ben düşüneyim.

Bana kızma anne

Benden önemlisi fikirlerimi inkâr etme

Çünkü bu fikirleri bir başka deyişle

Sen yarattın,

Çünkü beni sen yarattın,

Ben istemeden.

Bunu unutma!

Herkes bir şey olabilir anne

Çok çalışabilir, başarılı olabilir

Ama ben hiçbir şey olabilirim anne,

O zaman bu benim sorunum

Senin değil.

Bunu anlamalısın anne

Belki gurur duymalısın.

Diğerlerinden farklı olduğum için

Ya da farklı olmaya çalıştığım için.

Ne olursa olsun anne

Dünyanın yedi harikası var,

Niye sekizinciyi bulmayalım anne?

Niye el ele vermeyelim

Ama bir şartla,

Sen kendi fikirlerinle

Bense kendi doğrularımla.

Seni seviyorum anne!

Bunu kaç kere söylemem gerek

Sen de beni sevdiğini söyle

Ve sadece senden yardım istediğimde karış fikirlerime.

Unutma anne

Yanlış yapmadan doğruları bulamam.

İzin ver senin yanlışlarını

Ama benim doğrularımı yapayım.

Hep demez miydin sen

Aile en kutsal kavramdır, diye

Bu kutsat kavramı bozmak istemiyorum

Ama bozmamam için yardım et bana anne.

Biraz da benim açımdan bak olaylara

Kırların halâ yeşil olduğunu

Ve güneşin parladığını gör

Ama üzülme

Geceleri güneşin kaybolduğunu artık öğrendim

Bak zor olmadı anne

Bir konuda aynı fikirdeyiz

Belki güneşe bakış açılarımız farklı ama

Sonunda ikimiz de inanıyoruz

Gecenin karanlık olduğuna

İmkânsızı başarmak istiyorum anne

Çünkü bence

İmkânsız diye bir şey yok

Bunu anla lütfen anne!

Karanlıklarda kaybolmam

Çünkü karanlıklar tahmininden çok daha güvenli.

Benim güvenlikte olduğuma

İnanıyor musun anne,

Senin fikirlerin altında,

Yapmadığını iddia ettiğin baskıların altında?

Eğer evet dersen yanılıyorsun anne

Kendimi hiç güvenlikte hissetmiyorum anne.

Beni anla lütfen, anne!

Bir şeyi yaptığımda

Niye yaptın sorusuyla değil

Aferin cevabıyla karşılaşmak istiyorum,

Biraz pohpohlanmak istiyorum belki

Çünkü artık

Şımarmamayı öğrendim anne.

Senin ne olduğunu biliyorum,

Annemsin

Ama artık sen de benim ne olduğumu öğren

O çocuktur deyip de geçme anne

Biraz güven bana!

Güveniyorum diyorsan,

Senden daha çok güven istiyorum.

Sen hiç tanımadığın insanlara güvendin mi anne?

Ben güvendim

Hiç de öyle anlattığınız gibi

Korkunç değilmiş anne.

Karşımda bir gülümseme görünce

Tanımadığım bir insandan,

Gözlerim doldu anne.

Sen hiç kendini olduğun gibi anlattın mı o kimseye,

Çekinmeden?

Ben anlattım anne

Hem de tüm gerçekleriyle

Ve mutlu oldum anne.

Sen hiç hırçın rüzgara karşı yürüdün mü?

Yanakların kızarıp da dudakların çatladı mı?

Ben yürüdüm anne

Ve bence yaşamak bu demek

Tüm zorluklarıyla yaşamak.

Eğer bana zorları öğretmezsen anne

Nasıl yaşamın yaşam olduğunu anlarım?

Ben senin karnındayken

Her tekmemde düşündün mü bunları?

Büyüyüp insan olacağım

Fikirlerimi tartışacağım

Aklına gelmedi değil mi anne?

Düşündüğün sadece

Küçük ellerim, burnum ve ayaklarımdı

Oysa kişiliğim vardı anne,

Ben istemediğim zaman

Yemek yedirtemezmişsin ya bana,

Garajcılık oynarmışız.

İstemiyorum anne

Başkalarının doğrularını istemiyorum.

Ben olmak istiyorum,

Doğrularımla beraber!

Bilmiyorum anlatabildim mi anne

Fikirlerimi doğrularımı

Eğer bana asi diyorsan

Seni kısıtlayamam anne

Ama gün gelince

Bu asi kızınla gurur duyacaksın.

Sana söz veriyorum

Ve senden söz almak istiyorum,

Siyaha mavi olarak

Kırlara yeşil

Güneşe resim olarak bakman için

Benim gördüklerimi görmen

İnsanlara güvenmen için.

SENİ SEVİYORUM ANNE

Ve beni sevmeni istiyorum

Küçük kızın değil de

Seninle konuşabilen

Bir insan olduğum için.


Selin Tümer
16 Eylül 1993