Çocuğunuzun hayvanı ölürse

[Bluesky24]

Pedagog Feriha ŞENKAY DİLDAR







Yalnız başına yas tutmasına izin vermeyip, bu gerçeği kabullenmesi için duygularını dışa vurmasını sağlayın.







Anne babalar, hayvanları öldüğünde çocuklarını bu acıdan korumak isterler. Bu amaçla bazen gerçeği yok sayma ya da durumu geçiştirme çabasına girişebilirler. Ancak bu çaba, kafası karışmış olan çocukta yalnız başına yas tutmaya itecek bir sessizliğe dönüşebilir.







Oysa ki, olumsuz her tür duygunun konuşulması çocuğu rahatlatır. Çocuğun hayvanının ölmesi sonucu yaşadığı acı oldukça gerçektir. Ve bu nedenle, bu duyguların anne-baba tarafından kabul görmesi çok önemlidir.







Beklenen aşamalar







Yoğunluk ve özellik bakımından, çocuğun ölen hayvanının ardından duyduğu üzüntü, iyi tanıdığı bir insanın ölümü ardından gelen üzüntü kadar gerçektir ve onu derinden etkileyebilir. Çocuğun sevdiği birini kaybettiğinde geçirdiği aşamalar, hayvanı öldüğünde de aynı şekilde olacaktır.







Yetişkinin çocuğu acıdan koruma iç güdüsü bazen çözümsüzlüğe yol açabilir. Ne kadar zor da, olsa bu durumla yüzleşmeye, çocuktan önce anne-baba hazır olmalıdır.







Hayvanı öldüğünde çocuğun ilk hissedeceği duygu şok ve uyuşma olacaktır. Bu dönemdeki bir çocuk, hayvanının öldüğünü kabullenmekte zorluk yaşayabilir. 8 yaşından küçük çocuklarda ise zorluk ölüm kavramının kendisinin ne olduğu ile ilgilidir.







Küçük çocukların aksine büyük çocuklar, konuya ilişkin daha detaylı cevaplara ihtiyaç duyar. Örneğin bir hastalığın ya da travmatik bir yaralanmanın nasıl ölüme yol açtığı konuşulabilir. Çocuk için hayvanının ölümünü anlaması ve kabul etmesi zaman alacaktır. Ancak çocuğun yaşına göre olacak açıklamalar, onun bir sonraki aşamaya geçmesine yardımcı olacaktır.







Bu dönem, aşırı mutsuz duyguları içinde barındırır







Bu dönemde çocuklar ebeveynlerini suçlayabilir, hayvanını koruyamadıkları için de suçluluk yaşayabilir. Bu dönemde ebeveynin göz önünde bulundurması gereken, birkaç önemli nokta vardır.







Saygı gösterin







Çocuk acısını ve kızgınlığını gösterdiğinde ona saygı gösterin. Unutmayın ki, hayvanı onun için çok değerliydi. Onun için bir arkadaş, güven duyduğu bir dost ve şefkat objesiydi. Hayvanının yerine birşey koymayı da teklif etmeyin. Çünkü hiçbir gelen, hayvanının eşsiz olduğu gerçeğini değiştiremez. Bu dönemde hayvanının çocuğa ne ifade ettiğini iyi kavramak ve yeni bir hayvan alarak yas tutuma sürecinin bitmesi için acele ettirmek iyi bir tutum olmayacaktır.







Çocuğunuza devamlı ağlamanın ve ölen hayvanından bahsetmenin güçsüzlük anlamına geldiğini söylemeyin. Çocuğunuzun duygularını dışarı vurmasını sağlayın. Duyguların dışa vurumu, bu üzüntü aşamalarında büyük önem taşır. Çocuğunuz duygularını söze döktüğünde, onu dinlemek ve geri bildirimde bulunmak onu anladığınızı gösterecektir.







Yeni başlangıçlar







Bu aşamaya çocuk hayvanının kaybını kabul ettiğinde ve kendi içinde çözüme ulaşıp tekrar organize olma safhasına geldiğinde ulaşır. Bu dönemde çocuk artık hayvanının geri gelmeyeceğini ve olayın sonunu kabullenmiştir. Artık yeni bir hayvan alınma fikrine sıcak yaklaşabilir. Yeni alınacak hayvanın eskisinin yerine geçmeyeceğini bilir ama yeni bir başlangıç yapmaya da hazırdır.







Yas tutma sürecinin ne kadar süreceği önceden kestirilemez. Bazı çocuklar, bu süreyi bir haftada atlatırken, bazıları hayvanıyla arasındaki çok yakın bağ sebebiyle 8 ya da 10 ayda atlatabilir. Duyguların yoğunluğu ya da yas biçimi ne olursa olsun, beslediği hayvanını kaybetmek çocuğun hayatındaki önemli taşlardandır. Onunla bu konuyu konuşmak ve duygularına saygı gösterdiğinizi belirtmek, ebeveyn için çok değerli bir deneyimdir. Bu konuda çocuğunuzla konuşmak, onun ölüm kavramını anlaması ve daha sonraki kayıplara hazırlanması için iyi bir fırsattır.







(Kelebek)