PAYLAŞMAK
 

Jerry, cevresindekilerin cok sevdigi insanlardan biriydi. Keyfi her zaman yerindeydi. Her zaman soyleyecek olumlu bir sey bulurdu. Hatta bazen etrafindakileri cildirtirdi bile, "Bu adam bu halde bile nasil iyimser olabiliyor?" diye. Birisi nasil oldugunu sorsa "Bomba gibiyim." diye yanit verirdi hep. "Bomba gibiyim..." Jerry dogal bir motivasyoncuydu. Yanindaki insanlardan biri o gun, kotu bir gundeyse, Jerry yanina kosar, duruma nasil olumlu bakilacagini anlatirdi. Bu tarzi fena halde dusunduruyordu beni. Bir gun Jerry ye gittim "Anlayamiyorum." Dedim. "Nasil oluyor da, her zaman, her kosulda bu kadar olumlu bir insan olabiliyorsun? Nasil basariyorsun bunu? "Her sabah kalktigimda kendi kendime Jerry bugun iki secimin var. Havan ya iyi olacak ya da kotu derim. Her zaman havamin iyi olmasini secerim. Kotu bir sey oldugunda yine iki secimim var. Kurban olmak ya da ders almak. Ben basima gelen kotu seylerden ders almayi secerim. Birisi bana bir seyden sikayete geldiginde, yine iki secimim var. Sikayetini kabul etmek ya da ona hayatin olumlu yanlarini gostermek. Ben olumlu yanlarini gostermeyi secerim. "Yok yahu" diye dalga gectim. "Bu kadar kolay yani", "Evet...Kolay..." dedi Jerry. "Hayat secimlerden ibarettir. Her durumda bir secim vardir. Sen her durumda nasil davranacagini secersin. Sen insanlarin senin tavrindan nasil etkileneceklerini secersin. Sen havanin, tavrinin iyi ya da kotu olmasini secersin. Yani sen hayatini nasil yasayacagini secersin." Jerry nin sozleri beni oldukca etkiledi. Onu uzun yillar gormedim. Ama hayatimdaki talihsiz olaylara dovunmek yerine olumlu secimler yaptigimda hep onu hatirladim. Yillar sonra Jerry nin basina cok talihsiz bir olay geldi. Soygun icin gelen hirsizlar Jerry yi delik desik etmisler. Ameliyati 18 saat surmus, haftalarca yogun bakimda kalmis. Taburcu edildiginde kursunlarin bazilari hala vucudundaymis. Ben onu olaydan alti ay sonra gordum. "Nasilsin?" diye sordugumda "Bomba gibi" dedi. "Bomba gibi" "Olay sirasinda neler hissettin Jerry?" dedim. "Yerde yatarken iki secimim var diye dusundum. Ya yasamayi sececektim ya olumu. Ben yasamayi sectim." "Korkmadin mi? Suurunu kaybetmedin mi?" "Ambulansla gelen saglik gorevlileri harika insanlardi. Bana hep iyileseceksin merak etme dediler. Ama acil servisin koridorlarinda sedyemi hizla surerken doktorlarin ve hemsirelerin yuzundeki ifadeyi gorunce ilk defa korktum. Bu gozler bana "Bu adam olmus" diyordu. "Birseyler yapmazsam, biraz sonra olu bir adam olacaktim." "Ne yaptin?" diye merakla sordum. "Kocaman bir hemsire yanima yaklasti ve bagirarak her hangi bir seye ihtiyacim olup olmadigini sordu. Evet diye yanit verdim." "Var" Doktorlar ve hemsireler merakla sustular. Derin bir nefes alarak kendimi topladim ve bagirdim. "Benim kursunlara alerjim var!.."Doktor ve hemsireler gulmeye basladilar. Tekrar bagirdim. "Ben yasamayi sectim. Beni bir canli gibi ameliyat edin. Otopsi yapar gibi degil." Jerry, sadece doktorlarin buyuk ustaliklari sayesinde degil, kendi olumlu tavrinin da buyuk katkisi ile yasadi. Yasamasi bana yeni bir ders oldu. Hergun hayatimizi dolu dolu yasamayi secme sansimiz ve hakkimiz oldugunu ondan ogrendim ve herseyin kendi secimlerimize bagli oldugunu.1. Unutup gitmek, 2. Yaziyi dikkate alip kesip saklamak, arkadaslariniza gondermek. Francie Baltazar Schartz ın yazisini okuduktan sonra dusundum, iki secimim vardi: 1. Çöpe atmak, 2. Birileriyle paylasmak. Ben secimimi yaptim. Ya siz?...

Kaynak: Hekimce