Anneler Günü için anneme yazdığım mektup..

[yaseminist]

Canım Annem,

Sana olan duygularımı ifade etmekte zorlansam da, bu mektubu yazmaya çalışacağım çünkü çocukluktan beri yazar olmayı hayal ederdim ve beni bu konuda hep cesaretlendirdin. Hiçbir zaman cesaretimi kırmadın, senin bana olan inancını boşa çıkartmayacağım canım annem…
Bugüne kadarki yaşamımda birçok yılım anneme hasret içerisinde geçti, ortaokulda anneannemin yanında kaldım, o üç sene boyunca ailem beni her ziyaret ettiğinde sevinçten uçuyordum, gittiklerinde ise, yatağımın içine sinip gizli gizli ağlıyordum, şimdi o yılları düşünürken bile gözlerimden yaşların akmasına engel olamıyorum..Annemi çok özlüyordum..
Lisedeyken yurtta kaldım, Cuma günlerini iple çekerdim çünkü hemen hemen her Cuma günü, ailemin yanına giderdim, en kötüsü ise kendini hiçbir yere ait hissetmemekti, ne yurdu benimseyebildim ne de kendi evimi.. Pazar günleri ise ayrı bir telaş başlardı. Canım annem “anne yemekleri başkadır” diyerek, her Pazar günü yurda dönerken yanımda götürmem için envai çeşit pastalar, börekler, çörekler hazırlardı, ben de onları bir hafta boyunca arkadaşlarımla birlikte afiyetle yerdim…
Liseyi bitirdiğimde ise, şehir dışında bir üniversite kazandım, bu sefer hasret daha da uzun olacaktı, haftada bir annemi görmek zor gelirken, artık ayda bir sefer annemi görecektim. Gerçekten de dört senenin bitmesini iple çekiyordum. Derken, bir genç kız olarak evlilik hayalleri kurmaya başladım ve üniversiteyi bitirdikten 20 gün sonra dünya evine girmiştim bile… Bu arada, ben son sınıfta mezun olma telaşı, tez hazırlama telaşı içerisindeyken, tüm çeyizimi annemin hazırladığını ve benim sadece gelip, gelinlik giyip rolümü başarılı bir şekilde oynadığımı da söylemeden geçemeyeceğim..
Annem, sen hiçbir zaman aşırı korumacı bir anne olmadın, şunu itiraf etmeliyim ki, bazen arkadaşlarımın annelerini görüp senin de öyle korumacı bir anne olmanı istemedim desem yalan olur. Hatta bazen içten içe sana kızdığım bile olmuştur ama şunu anladım ki, sen en doğrusunu yapıyordun, sen böyle davranmasaydın, ben hayatın getirdiği güçlükler karşısında bu kadar güçlü ve metanetli olamazdım. Belki de ayaklarım yere bu kadar sağlam basamazdı. Bu gerçeği ancak kendim anne olduğumda anladım… Umarım geç kalmamışımdır…

Canım anneme sevgilerimle...

[derya88]

süper tebrik ederim harika bir mektup. bence yerine ulaşmıştır heralde. sevgiyle kalın...

[yaseminist]

derya88 Nickli Üyeden Alıntı

süper tebrik ederim harika bir mektup. bence yerine ulaşmıştır heralde. sevgiyle kalın...

teşekkür ederim derya88..

[yelda_k]

GERCEKTEN GUZEL OLMUSS MEKTUBUN ÖPTUM SENİ

[sudem8]

yasemincim mektubunu çok dikkatli bir şekilde okudum.hem de bir anne gözüyle,acaba bilmeden ben de oğlum için bir yanlış yapıyormuyum diye...biliyorsun bunun okulu kitabı yok içgüdüsel duygularımızla elimizden ne geliyorsa yapmaya çalışır anneler.hep annene yakın olmak istedikçe uzaklaşmışsın.şartlar gereği.demişsinya korumacı bir anneye düşseydin belki sen güçlü olmayacaktın.benim eşim vefat ettikten sonra oğlum istanbula dersaneye geldi.bir sene dersane 5 senede üniversite 6senedir ayrıyız.zaman zaman biraraya geliyoruz.halası birlikte oturmamızı istedi.hatta bana biraz bozuldu sanki ben gitmek istemiyormuşum gibi.fakat oğlum istemedi.ben aşırı koruyucu kollayıcı bir yapım var hiç övünerek yazmıyorum.elimde değil.oğlum bundan ikimizinde bu durumdan kurtulmamız için daha lise son sınıfta beni karşısına oturttu.benim ayrı bir hayatım çevrem arkadaşlarım olduğunu kendinin de ayrı bir yaşantısı olduğunu özleyince birlikte olacağımızı anlattı.ben de saygı gösterdim babayı da kazada kaybedince daha çok onun üzerine yoğunlaştım.nwerdeyse hergün okuduğu okula gidiyordum.tek çocuk olmanın dezavantajlarıda var.aynı dediği gibi yaptık.özlediğimiz zaman bir araya geldik gezdik dolaştık.birlikte yapılacak işleri hallettik.geçen hafta yanından geldim 2hafta kaldım ayrılırken gözleri doldu.zor ayrıldık hala alışamadık ama bunu yapmak zorundaydık.oğlumda bana aşırı düşkün ama birbirimize zarar vermektense bu yolu seçtik.ileride belki evliliği de zarar görebilirdi.bizim aşırı bağlılığımız eşini rahatsız edebilir.saygı duydum düşüncesine.o sevgi hiç bitmez uzakta olsa yakında olsa o hep yaşar.senin de çocuğun olduğu zaman bunu daha iyi anlarsın.sevgi ve ışık hep yolunu aydınlatsın.

[yaseminist]

sudem8 Nickli Üyeden Alıntı

yasemincim mektubunu çok dikkatli bir şekilde okudum.hem de bir anne gözüyle,acaba bilmeden ben de oğlum için bir yanlış yapıyormuyum diye...biliyorsun bunun okulu kitabı yok içgüdüsel duygularımızla elimizden ne geliyorsa yapmaya çalışır anneler.hep annene yakın olmak istedikçe uzaklaşmışsın.şartlar gereği.demişsinya korumacı bir anneye düşseydin belki sen güçlü olmayacaktın.benim eşim vefat ettikten sonra oğlum istanbula dersaneye geldi.bir sene dersane 5 senede üniversite 6senedir ayrıyız.zaman zaman biraraya geliyoruz.halası birlikte oturmamızı istedi.hatta bana biraz bozuldu sanki ben gitmek istemiyormuşum gibi.fakat oğlum istemedi.ben aşırı koruyucu kollayıcı bir yapım var hiç övünerek yazmıyorum.elimde değil.oğlum bundan ikimizinde bu durumdan kurtulmamız için daha lise son sınıfta beni karşısına oturttu.benim ayrı bir hayatım çevrem arkadaşlarım olduğunu kendinin de ayrı bir yaşantısı olduğunu özleyince birlikte olacağımızı anlattı.ben de saygı gösterdim babayı da kazada kaybedince daha çok onun üzerine yoğunlaştım.nwerdeyse hergün okuduğu okula gidiyordum.tek çocuk olmanın dezavantajlarıda var.aynı dediği gibi yaptık.özlediğimiz zaman bir araya geldik gezdik dolaştık.birlikte yapılacak işleri hallettik.geçen hafta yanından geldim 2hafta kaldım ayrılırken gözleri doldu.zor ayrıldık hala alışamadık ama bunu yapmak zorundaydık.oğlumda bana aşırı düşkün ama birbirimize zarar vermektense bu yolu seçtik.ileride belki evliliği de zarar görebilirdi.bizim aşırı bağlılığımız eşini rahatsız edebilir.saygı duydum düşüncesine.o sevgi hiç bitmez uzakta olsa yakında olsa o hep yaşar.senin de çocuğun olduğu zaman bunu daha iyi anlarsın.sevgi ve ışık hep yolunu aydınlatsın.

Seni çok iyi anlıyorum sudemcim, hem bir anne hem de bir evlat olarak. Ben de bir anneyim, 4 yaşında bir oğlum var (Allah bağışlasın), annemin aşırı korumacı olmaması, bende ters tepti, oğlum çok hareketli bir çocuk, doğduğu ilk günlerde bile eli kolu bacağı hiç durmazdı, sürekli hareket halinde, onun bu hali, ben de korku yarattı, hele bir de yürümeye başlayınca, onu zaptedebilmek daha zorlaştı, ben annemin tam tersine korumacı bir anne olmuştum, hatta rüyalarımda bile hep oğlumun bir yerlerden düştüğünü, başına kötü birşeyler geldiğini görürdüm, ama sonra anladım ki, yanlış yapıyorum.. Bu çocuğun mizacı böyle, ne yapsam ben bu çocuğu yavaş bir çocuk haline getiremem, en iyisi onu olduğu gibi kabullenmekti. Ben de öyle yaptım. Oğlumu olduğu gibi kabullendim, "Oğluma sevgi, şefkat ve anlayışla yaklaşıyorum, herşey yolunda, oğlumu olduğu gibi kabul ediyorum" gibi olumlamalar yapıyorum, bayağı faydasını gördüm, oğlum da bayağı duygusal, sabah uyanır uyanmaz yanıma gelip "anneciğim, seni çok seviyorum" diyor, bu da sanırım herşeyin yolunda gittiğini gösteriyor.

[sudem8]

canım benim allah bağışlasın benim için öp o yaramazı.benim abim de öyleymiş hiç yerinde duramaz ve çok yaramazmış.büyüdükçe nasıl ağır sakin bir insan olmuş.annem hep anlatır inanamıyor insan.bazen bana der abim sen erkek ben kız olmalıymışım.şimdi torunu var 3yaşında nasıl afacan aynı modeli damadı üzülüyor bu psikopat mı olacak ne olacak korkuyorum diye.o nada aynı şeyi söyledim.annemler çekiniyor ama dedesine çok benziyor büyüyünce geçiyor o zaman rahatladı.damat da inanamadı kayınpeder sakin sabırlı ağır uslu biri nasıl olur ama oluyor işte.sen de çok güzel yapmışsın olduğu gibi kabul etmek en güzeli daha sonra sakinleşir çocuk tabi olacak.akıllı olur yaramaz çocuklar.allah sağlıklı ömür versin.sevgi ve ışıkla ...

yaseminist Nickli Üyeden Alıntı

Canım Annem,

Sana olan duygularımı ifade etmekte zorlansam da, bu mektubu yazmaya çalışacağım çünkü çocukluktan beri yazar olmayı hayal ederdim ve beni bu konuda hep cesaretlendirdin. Hiçbir zaman cesaretimi kırmadın, senin bana olan inancını boşa çıkartmayacağım canım annem…
Bugüne kadarki yaşamımda birçok yılım anneme hasret içerisinde geçti, ortaokulda anneannemin yanında kaldım, o üç sene boyunca ailem beni her ziyaret ettiğinde sevinçten uçuyordum, gittiklerinde ise, yatağımın içine sinip gizli gizli ağlıyordum, şimdi o yılları düşünürken bile gözlerimden yaşların akmasına engel olamıyorum..Annemi çok özlüyordum..
Lisedeyken yurtta kaldım, Cuma günlerini iple çekerdim çünkü hemen hemen her Cuma günü, ailemin yanına giderdim, en kötüsü ise kendini hiçbir yere ait hissetmemekti, ne yurdu benimseyebildim ne de kendi evimi.. Pazar günleri ise ayrı bir telaş başlardı. Canım annem “anne yemekleri başkadır” diyerek, her Pazar günü yurda dönerken yanımda götürmem için envai çeşit pastalar, börekler, çörekler hazırlardı, ben de onları bir hafta boyunca arkadaşlarımla birlikte afiyetle yerdim…
Liseyi bitirdiğimde ise, şehir dışında bir üniversite kazandım, bu sefer hasret daha da uzun olacaktı, haftada bir annemi görmek zor gelirken, artık ayda bir sefer annemi görecektim. Gerçekten de dört senenin bitmesini iple çekiyordum. Derken, bir genç kız olarak evlilik hayalleri kurmaya başladım ve üniversiteyi bitirdikten 20 gün sonra dünya evine girmiştim bile… Bu arada, ben son sınıfta mezun olma telaşı, tez hazırlama telaşı içerisindeyken, tüm çeyizimi annemin hazırladığını ve benim sadece gelip, gelinlik giyip rolümü başarılı bir şekilde oynadığımı da söylemeden geçemeyeceğim..
Annem, sen hiçbir zaman aşırı korumacı bir anne olmadın, şunu itiraf etmeliyim ki, bazen arkadaşlarımın annelerini görüp senin de öyle korumacı bir anne olmanı istemedim desem yalan olur. Hatta bazen içten içe sana kızdığım bile olmuştur ama şunu anladım ki, sen en doğrusunu yapıyordun, sen böyle davranmasaydın, ben hayatın getirdiği güçlükler karşısında bu kadar güçlü ve metanetli olamazdım. Belki de ayaklarım yere bu kadar sağlam basamazdı. Bu gerçeği ancak kendim anne olduğumda anladım… Umarım geç kalmamışımdır…

Canım anneme sevgilerimle...

harika bir mektup olmuş.çok uzun yıllar ailemden ayrı kaldım onları görünce sevinip onlar gidince benimde yatağımda ağladığım geldi aklıma iyi ki varsın sevgiyle mutlu kal

[bayşegül]

yasemincim harika yazmişsın mektubunu
bende içerisinde kendimi buldum uzun yıllar bende ailemden uzakta kaldım ve aynı duyguları bende çok yaşadım..
halada uzaktayım canım annemden...
iyiki varsın
sevgi ve ışıkla.....

[yaseminist]

Merhaba Arkadaşlar,
Dün oğlumun okulunda Anneler Günü gösterisi vardı, okulda annelerden kendi annelerine mektup yazmaları istenmişti ve böylece en iyi olan ilk beş mektup seçilecekti. Ben de bu mektubu göndererek, bu yarışmaya katıldım ve Yazarlık yarışmasındaki yaklaşık 60 kişinin içerisinden bu mektubumla "ikinci" oldum
Çok mutluyum arkadaşlar, sizinle paylaşmak istedim, en kötüsü ise, ilk defa bu kadar kalabalık bir topluluğun karşısına çıkıp mektubumu okudum, bir yandan titriyorum bir yandan da gözlerimden yaşların akmasına engel olamıyorum
Ama yine de herşey çooook güzeldi, bu hissettiğim güzel duyguyu sizinle paylaşmak istedim..

Herkese kocamaan sevgileer