[kumsal1980]

En uzun süren aşk bence platonik aşktır.çünkü sevdiğin kişiyi kafanda sen belirlersin.onun seni kabul edip etmemesi önemli değildir.Onu çok değerli görürsün.Sana yalan atmaz,kandırmaz seni.Bir gülüşünü görmek bile seni mutlu etmeye yeter.Seninle konuştuğunda dünyalar senin olur.Bir umut ararsın belki de.Ama yine de aşk aşktır.karşılıksız olunca zamanla acı verir.Ben cesareti toplayaıp söylemiştim.Sonu hüsran olmuştu.Ve sevgim için 5 yıl beklemiştim...

[yasal06]

insanın acı çekme hazzını destekleyen bişey derim..

[kumsal1980]

Evet katılıyorum ben çok acı çekmiştim.Ve güzelim hayatı elimden kaçırmıştım.Dile kolay 5 yıl beklemek kolay değil.İlk başta arkadaştık.sonra benim duygularım değişti ona karşı.Ama utanıyordum söylemeye.Tam söylemeye hazırlanıyordum ki o biriyle çıkmaya başladı.Yine de vazgeçememiştim ondan.Bekledim yine.Görüşüyorduk arada erkek arkadaşı ile de tanışmıştım.düşünsenize sevdiğin insanın erkek arkadaşı var onla konuşuyorsun acı veriyor bana.Ve hayatı dolu dolu yaşayamıyorum aklımda o var.neyse askere gidiyorum.Yine görüşüyoruz arada.Ve öğreniyorum ki ayrılmış.biliyorum kabul etmeyeceğini ama yine de teklif ediyorum.İçimde kalmasın.Telefon da söylemeye cesaret edemiyorum.bende bi şekilde adresini alıyorum.ve mektup yazıyorum ona.4-5 yılda neler yaşadığımı ona olan aşkımı bir bir anlatıyorum.4 sayfa bir mektup :).Sonunda da teklif ediyorum.Ve cevabı beni kırmayacak şekilde kibarca reddetiyor.Çok şaşırıyor ama saygı duyuyor.düşünsenize 4-5 sene yanındayım onu seviyorum ama ona hissettirmiyorum.Çünkü çıktığı var.Bir başlarda hissettirdim o da çıktığı yoktu.Neyse ben kötü oluyorum toparlanıyorum sonra.En azından içimde kalmıyor.Ama 4-5 yılımı ahrcıyorum o uğurda.Sevgi uğruna.Hiçbişeye odaklanamıyorum aklımda hep o vardı çünkü.kendimi çok yıpratmıştım.Şimdide çok farklı değil.Geçen sene bir kızla çıkmaya başladım.O kadar yoğun duygular yaşıyorum ki ona karşı.Hiç bu kadar birini sevmemiştim.insan sevince sanki dünya daondan başka biri yok gibi oluyor.Oldukça heyecanlıyım yanında.Konuşamıyordum doğru dürüst.neyse bana güven veren beni sevdiğine inandıran kız bir anda beni bıraktı.İlk kez o gece ağladım.Sonraları benden pasifmişim diye ayrılmış.Halbu ki ben heyecanlıydım ondan konuşamıyordum anlatamadım.kendimi çok değersiz gördüm suçladım kendimi.Ölüm bile aklımdan geçti.Benim herşeyden öte gördüğüm kız bunu bana yapmıştı.Hala da tam olarak toparlanamadım.Ayrılış günü aklımdan çıkmıyor.Kendime çok zarar verdim bu süreçte.Nasıl unutacam tam olarak onu da bilmiyorum.Aklımda biri varkende biriyle denemek istemiyorum bir insanın duygularıyla oynamak çok kötü.işte böyle.aşk bana hep acı verdi.hayatı elimden kaçırdım.Çünkü önceliğim sevgi oldu bu hayatta.Bu uğurda sağlığımı bile bozuldu.aradığımı bi türlü bulamadım.Ama herşeye rağmen sevmek aşk çok güzel bir duygu.