[Bluesky24]

14 Nisan Cumartesi gecesi Lütfi Kırdar Uluslararası Kongre ve Sergi Sarayında düzenlenen gecede, 26. Uluslararası İstanbul Film Festivalinin dağıttığı Altın Laleler sahiplerini buldu. <B style="mso-bidi-font-weight: normal">Zuhal Olcay[/b]ın sahne aldığı ödül törenini <B style="mso-bidi-font-weight: normal">Özge Özberk[/b] ve <B style="mso-bidi-font-weight: normal">Halit Ergenç[/b] sundu. Tören sonunda, bu yıl Kapanış Galası olarak belirlenen <B style="mso-bidi-font-weight: normal">Steven Soderbergh[/b]in <B style="mso-bidi-font-weight: normal">İyi Alman[/b] adlı filmi gösterildi.



Gecenin <B style="mso-bidi-font-weight: normal">Sinema Onur Ödülü[/b], bu yıl festivalde filmlerinden güzel bir seçkinin yer aldığı <B style="mso-bidi-font-weight: normal">Gus Van Sant[/b]a verildi. Amerikan bağımsız sinemasının baş taçlarından bol ödüllü yönetmen, henüz sadece 55 yaşında olmasına rağmen –sanıyorum öncelikle festivale katılımı nedeniyle– festivalden onur ödülüyle döndü.



Festival yazılarımda bolca ve övgüyle değindiğim her daim kendine has İskandinav sinemasından seçkin bir örneğin bu yıl Altın Laleyle onurlandırılmasından büyük sevinç duydum. Norveçli genç yönetmen <B style="mso-bidi-font-weight: normal">Joachim Trier[/b]den <B style="mso-bidi-font-weight: normal">Tekrar[/b], bahsettiğim mizahi dil, cesur estetik kararlar ve orijinal karakterler aracılığıyla filme o az rastlanır ruhu vermiş. Zaman zaman öykünün dramatik etkisinin, yönetmenin stilistik hedeflerine boğularak düştüğünü vurgulamıştım. O halde, festivalde öykü yapısı ve estetiği açılarından benzer çağrışımlar yapan <B style="mso-bidi-font-weight: normal">Delicesine[/b], <B style="mso-bidi-font-weight: normal">Zamana Güzellik Kat[/b] ve <B style="mso-bidi-font-weight: normal">Ağlama Sanatı[/b] gibi filmlerin, derli topluluklarını da göz önünde bulundurarak, bu ödülün yakın rakipleri oldukları söylenebilir. Görünüşe bakılırsa, iyi bir sinemanın tarifinde ilk kriter olduğu anlaşılan o hafif bulanıklık, o estetik karmaşa, o dolaylı ruhaniyet, Tekrarın yıldızının bu denli parlayışının başlıca nedenleri.

Yukarıda saydığım filmlerin ödülü daha çok hak ettiği fikri çıkarılmasın söylediklerimden; amacım ödül kararlarını mantıklı bir zemine oturtmak. Nitekim <B style="mso-bidi-font-weight: normal">Tom DiCillo[/b]nun <B style="mso-bidi-font-weight: normal">Delicesine[/b] ile aldığı Jüri Özel Ödülü ve <B style="mso-bidi-font-weight: normal">Peter Schønau Fog[/b]un <B style="mso-bidi-font-weight: normal">Ağlama Sanatı[/b] ile aldığı Uluslararası Film Eleştirmenler Birliği FIPRESCI ödülü bu yılki festival jürisinin ve takipçi eleştirmenlerin sinemasal eğilimlerini biraz olsun açıklıyor.