[Bluesky24]

Avni Özgürelin senaryosunu yazdığı, Atıl İnaçın yönettiği Zincirbozan, 12 Eylüle giden yolda ülkemizdeki 1973-1980 arası siyasal ve toplumsal gelişmelere ışık tutuyor; 12 Eylül sonrasında dönemin siyasi liderlerinin zorunlu olarak yerleştirildikleri Çanakkale-Lapsekideki askeri kışla Zincirbozanda geçirdikleri sürgün dönemini anlatıyor. İhtilalin nedenleri ve dönemin terör eylemlerinin ardındaki uluslararası gerçeklerin açığa çıkmasını merakla beklerken, Zincirbozanda açıklığa kavuşan tek şey, Türk sinemasında böyle ağır konular hakkında gerilimli ve sürükleyici bir dram çekme olasılığının düşüklüğü oldu. Filmin Amerikan filmlerine özenen estetiği, kurgusu ve görüntüleri aynı oranda vasat oyunculuklarla birleşerek filmin siyaset odağına yönelmemizi bile engelliyor.



Öncelikle dönemin kişilerini ve siyasi/toplumsal olaylarını belli ki derinlemesine araştırmış olan Özgürel sıradan bir seyircinin aynı öğrenimden geçmediğini unutmuş sanırım. Filmin içinden gelip geçen, ya karmaşık olayları yöneten ya da bunlar sonucunda kurban edilen kişilerin kimlikleri ve tarihteki yerleri ya çok geç ya da hiçbir zaman açıklanmıyor. Sahneler bölük pörçük ve birbirleriyle bağlantıları net değil. Olaylar bir giz perdesi ardında cereyan edebilir, ama bu filmin amacı, izleyiciye belli pencereleri açmak, en azından ilgiyi ayakta tutacak kadar kimi gerçekleri günyüzüne çıkarmak olmalı. Bunu yapmayacaksa hangi tarihte hangi gizli konuşmanın geçtiği, kimin hangi kuytu köşede öldürüldüğünün ne önemi olabilir?