Cesaretin bittiği yerde esaret başlar

[phantomm]

Bir Hint masalına göre, kedi korkusundan devamlı endişe içinde yaşayan bir fare vardır. Büyücünün biri fareye acır ve onu bir kediye dönüştürür. Fare, kedi olmaktan son derece mutlu olacağı yerde bu kez de köpekten korkmaya başlar. Büyücü bu kez onu bir kaplana dönüştürür. Kaplan olan fare, sevineceği yerde avcıdan korkmaya başlar. Büyücü bakar ki, ne yaparsa yapsın farenin korkusunu yenmeye imkan yok. Onu eski haline döndürür.Ve der ki, "Sen cesaretsiz ve korkak birisin. Sende sadece bir farenin yüreği var. O yüzden ben sana yardım edemem."

[Işıldayan Safir]

Ve ünlü yazar Shakespeare, bu konuda şöyle diyor :

"İnsanların çoğu

Sevmekten korkuyor, kaybetmekten korktuğu için.

Düşünmekten korkuyor, sorumluluk getireceği için.

Konuşmaktan korkuyor, eleştirilmekten korktuğu için.

Yaslanmaktan korkuyor, gençliğin kıymetini bilmediği için.

Unutulmaktan korkuyor, dünyaya iyi bir şey vermediği için.

Ve ölmekten korkuyor, aslında yaşamayı bilmediği için..."


Paylaşım için teşekkürler
Sevgiler

[pinnko]

Merhaba
Yaşam kendi içinde tehlikeler barındıyor,evet.
Cesaret,kimin için,ne adına,ne zaman?

Şimdi National Geographic'te Helikopter Savaşları belgeselini seyrediyordum.
Hepsi 3-4 ayrı bölüm herhalde.
Bu bölüm Irak savaşında geçiyor.
Belgeselin bir yerinde İngiliz komutan birliğindeki daha küçük birlikleri oluştururken
ekiplerindeki ''gençlerle tecrübeli personelinin'' ekip içinde dengeli,
aynı sayıda olmasına dikkat ettiğini söylemişti.
Sadece,cepheye yeni gelmiş genç ve tecrübesiz askerlerden oluşan bir ekibi,
ateş hattına gönderdiğimde,''aşırı cesaretli davranacaklar ve muhtemelen ölecekler''
demişti.
Bundan dolayı,birlikleri dengede olacak şekilde
özellikle tecrübeli ve tecrübesiz aynı sayıda askerden oluşturduğunu söyledi.
Tabii ki bu gerçek savaş şartları ve olağandışı bir durum.

Birde bizim,sürdürdüğümüz bu hayatımızda,
bizi çevreleyen ve 'esir' alan,'esir' eden duygusal durumlar varki,
davranışlarımızı kısıtlayan,kendimizi ifade etmemizi engelleyen,
sanırım yukarıdaki Hint hikayesi de bize bu hayatımızda yaşadığımız
yetersizlik duygularını anlatmaya çalışıyor.

Birde sanırım sevgi üzerine,aşk mevzuları var.
Çok derin mevzular değil tabi ama cesaretli olmak gerekiyor,kendi adıma.

Sanırım birde gerçekleştirmek istediğimiz ideallerimiz adına cesaretle
çalışmak ve çabalamak gerekiyor.

Benim cesaretimi sınayan soru;
Beş yıl sonra nerede olmak istiyorum?
Bu sorunun cevabını verirken ben cesaretli olmalıyım.

Paylaşımın için teşekkür ederim phantomm.

Selamlar

[pinnko]

WaMPiReLLa Nickli Üyeden Alıntı

Ve ünlü yazar Shakespeare, bu konuda şöyle diyor :

"İnsanların çoğu

Sevmekten korkuyor, kaybetmekten korktuğu için.

Sevgiler

İşte sadece bunu öğrenmek için gerçekten çok acı çekmek gerekiyor.
Yada ben bu şekilde öğrendim:)

Tekrar selamlar.

[phantomm]

Ne kadar üretken bir insansın pinnko sen.Gerçekten.İki satır bir paylaşımda bulunuyoruz sen onu kocaman birşey yapıyorsun:)
Ben de şu aralar düşündüğüm şeyleri çok iyi anlattığı için paylaşmak istedim.
Önemli olan insanın yüreği ve bakış açısı.
Şimdi şöyle düşünüyorum.Hani geçmişe takık yaşıyoruz ya.Herkesin takıldığı konu farklı ama durum hep aynı.Geçmişi affedememek.
Bu durumda diyorum geçmişteki olay ne olursa olsun ben zaten takılacaktım.Önemli olan o olaylar değil çünkü.Benim kafa yapım.Geçmişte yaşama takıntım.Pişmanlık,suçluluk hissetmeye olan yatkınlığım.
Bu hikayede de korkulan şey ne olursa olsun fare hep aynı korkuyu hissediyor.Yani korkulan şey önemli değil.Önemli olan o yürekteki korkmaya duyulan ihtiyaç,ya da yatkınlık her ne ise.

Bizi asıl sınırlayan şey zihnimiz.Şartlar,insanlar değil.

Böyle birşey düşündüm ben de işte kendi çapımda.

[phantomm]

İşte sadece bunu öğrenmek için gerçekten çok acı çekmek gerekiyor.
Yada ben bu şekilde öğrendim:)

Sen ancak böyle öğrenebileceğini düşündüğün için öyle öğrenmişsin bence de:)

[vitamin61]

Gerçekten çok güzel bir paylaşımdı teşekkür ederiz...

[pinnko]

phantomm Nickli Üyeden Alıntı

Sen ancak böyle öğrenebileceğini düşündüğün için öyle öğrenmişsin bence de:)

Bilmiyordum.
Hele hele öğrenmenin yöntemleri olduğunuda yeni öğrendim.
İlk öğrediğim;
-'Hımm evet,hayatta böyle durumlarda yaşanılıyormuş.' demek oldu.

Sonra sonra bununda hayatta karşılabileceğimiz bir durum olduğunu kavradım.
Kabullenmek ilk safhalarda çok güç geliyor,imkansız gibi:)

[pinnko]

phantomm Nickli Üyeden Alıntı

Önemli olan insanın yüreği ve bakış açısı.
Şimdi şöyle düşünüyorum.Hani geçmişe takık yaşıyoruz ya.Herkesin takıldığı konu farklı ama durum hep aynı.Geçmişi affedememek.
Bu durumda diyorum geçmişteki olay ne olursa olsun ben zaten takılacaktım.Önemli olan o olaylar değil çünkü.Benim kafa yapım.Geçmişte yaşama takıntım.Pişmanlık,suçluluk hissetmeye olan yatkınlığım.
Bu hikayede de korkulan şey ne olursa olsun fare hep aynı korkuyu hissediyor.Yani korkulan şey önemli değil.Önemli olan o yürekteki korkmaya duyulan ihtiyaç,ya da yatkınlık her ne ise.

Bizi asıl sınırlayan şey zihnimiz.Şartlar,insanlar değil.
Böyle birşey düşündüm ben de işte kendi çapımda.

Bingo! Tam isabet.
Gerçek olan bu.
Gerisi yanılsama.
Şartlanma vb. şeyler.

[pinnko]

WaMPiReLLa Nickli Üyeden Alıntı

Ve ünlü yazar Shakespeare, bu konuda şöyle diyor :

"İnsanların çoğu

Sevmekten korkuyor, kaybetmekten korktuğu için.

Düşünmekten korkuyor, sorumluluk getireceği için.

Konuşmaktan korkuyor, eleştirilmekten korktuğu için.

Yaslanmaktan korkuyor, gençliğin kıymetini bilmediği için.

Unutulmaktan korkuyor, dünyaya iyi bir şey vermediği için.

Ve ölmekten korkuyor, aslında yaşamayı bilmediği için..."


Paylaşım için teşekkürler
Sevgiler

Bu güzel Shakespeare alıntısı için de ayrıca teşekkür ederiz.
Unuttum yukarıda.